absingen , canere (singen übh.). – decantare (hersingen, hersingend vortragen). – Absingung; z. B. unter A. von Liedern, canentes carmina.
verzaubern , *per carmina convertere in aliam naturam (durch Zaubersprüche verwandeln). – excantare (durch Zaubersprüche verderben).
Sächelchen , recula (im allg., Komik. u. Spät .). – sarcĭnula (Gepäck). – carmina qualiacumque (Gedichte).
Scherzgedicht , iocus (z.B. die Scherzgedichte der Soldaten bei Triumphen, ioci militares). – Scherzgedichte singen, carmina ioculariter canere.
Spruch , I) kurzer, lehrreicher Satz: verbum (Ausspruch, ausgesprochener ... ... - oder Sittenspruch). – carmen (als Formel, als Verse, z.B. carmina Sibyllae), – Zuw. bei Adjektiven od. Pronominen bl. durch das Neutrum ...
singen , canere( tr . u. intr . im ... ... . u. tr ., z.B. cum alqo: u. carmina in epulis): zur Flöte s., ad tibiam canere od. cantare: ...
anonym , sine nomine, absol. od. mit einem passenden Partiz ... ... libellus sine auctore propositus od. bl. sine auctore: a. Gedichte, carmina incertis auctoribus vulgata: a. Verse, sine auctore versus. – ...
Dichtkunst , ars poëtica od. bl. poëtice (πο ... ... ). – poëtica quaedam facultas (Dichtergabe, Gabe des Dichters). – carmina et versus (Gedichte u. Verse). – sich mit der D. beschäftigen, ...
schlüpfrig , I) eig.: lubrĭcus (z.B. Pfad, via). – der Weg ist sch., via vestigium fallit od. vestigium non recipit: auf ... ... nicht züchtig: lascīvus. – obscenus (unzüchtig, schmutzig, z.B. verba, carmina).
Begeisterung , inflammatio animi (Entflammung des Gemüts). – inflatus od. instinctus divinus. instinctus inflatusque od. afflatusque divinus. divina mentis incitatio et permotio. ... ... , furentem futura prospicere: in B. dichten, cae lesti quodam mentis instinctu carmina fundere.