... in allen Zugängen, wo man sich nähern konnte, ad omnes aditus, quā adiri poterat. – wo auch, wo nur, quā modo (auf welchem Wege oder Punkte nur, bedingend, z.B. quā modo praeirent duces); quāquā (an welchem Orte ...
Sehe , pupula; od. umschr. acies, quā cernimus.
... re vivit? – b) relativ: quā re; unde (z.B. dare alci aliquid, unde utatur). ... ... b) relativ = von welchem, von welcher etc.: de quo, de qua etc. – wovon die ganze Stadt spricht; quod in omnium ore ...
... , I) fragend: (ex) quo? (ex) qua? (ex) quibus? unde? – woran ... ... steht hindernd entgegen?). – II) relativ: in quo od. in qua od. in quibus (an welchem, welcher, welchen); ex quo od. ex qua od. ex quibus (aus welchem etc.). – ich weiß schon ...
wobei , apud od. ad quem, quam, quod (örtlich). – in quo. in qua re. in quibus. in quibus rebus. ubi (sächlich, z.B. wobei noch das zu erinnern ist, ubi hoc monendum est). – Zuw. ...
womit , I) als Fragepartikel: quo? quā re? quibus? quibusnam rebus? – II) als relative Partikel, statt mit welchem, mit welcher, mit welchen: quo, quā, quibus (die Form des Relativs hängt von dem Nomen ab, auf ...
worin , I) fragend: in quo? in qua? in quibus? – ubi? – II) relativ: in quo, in qua, in quibus.
worum , qua de re (z.B. il lae oves, qua de re agitur).
Manier , I) im allg.: ratio (z.B. auf ... ... – consuetudo (Gewohnheit, z.B. nach der damaligen M., consuetudine ea, quā tum res gerebantur). – II) insbes.: 1) Art u. Weise, ...
daraus , ex ea re. ex eo. ex ea etc. ... ... etc.). – ex eo negotio (aus diesem Handel, z. B. ne qua ex eo negotio seditio oreretur). – hinc (von hier). – inde ...
worauf , I) fragend: quonam? quānam? etc. (oder ... ... B. videamus quorsum hoc evadat). – II) relativ: in quo, in qua, in quibus oder je nach dem Verbum des Satzes durch bloße Kasus von ...
Westen , a) als Himmelsgegend: occidens sol od. bl. ... ... occasus solis od. bl. occasus. – im W., occidentis regione; quā vergit ad occidentem (im W. eines Landes): gegen oder nach W., ...
Ironie , ironīa (εἱρωνεία); rein lat. dissimulatio u. verb. ironia dissimulantiaque. – sokratische I., genus illud facetissimae dissimulationis, quā Socrates ad sophistas utebatur.
woraus , I) fragend: ex quonam? ex quanam re? – ... ... unde hoc colligis?). – II) relativ: ex quo od. ex qua od. exquibus. – unde (z.B. unde colligi potest ...
wonach , I) fragend: durch quis oder qui (in demselben Kasus, den das folgende Verbum erfordert). – II) relativ: ex quo; ex qua; ex quibus.
... worüber wunderst du dich? quamnam rem miraris? – II) relativ: de qua re; de quo; ob od. propter quam rem; cuius rei ... ... unwillig bin, res, quam indignor: worüber ich mich sehr freute, quā re valde gavisus sum.
... , I) als Fragepartikel: quā re? (durch welche Sache?). – quā ratione? quā viā ? (auf welche Weise? auf welchem Wege?). – ... ... . – b) zur Angabe des Mittels: quo; quā; quibus; per quem, quam, quod etc.
wogegen , I) als Fragepartikel: pro quanam re? – II) als relative Partikel: pro quo; pro qua; pro quibus.
anstößig , qui, quae, quod offensioni est, offensionem habet od ... ... als fehlerhaft auffällt, Tadel findet). – is, ea, id, in quo (qua) aliquid offenderis (der, die, das. woran man einen Anstoß nimmt). ...
leiblich , I) = körperlich, durch den Genet. corporis (vgl. »körperlich«). – das l. Leben, vita ipsa, quā fruimur; auch bl. vita ipsa. – etw. mit l. Augen ...
Buchempfehlung
Anatol, ein »Hypochonder der Liebe«, diskutiert mit seinem Freund Max die Probleme mit seinen jeweiligen Liebschaften. Ist sie treu? Ist es wahre Liebe? Wer trägt Schuld an dem Scheitern? Max rät ihm zu einem Experiment unter Hypnose. »Anatols Größenwahn« ist eine später angehängte Schlußszene.
88 Seiten, 4.80 Euro
Buchempfehlung
Im nach dem Wiener Kongress neugeordneten Europa entsteht seit 1815 große Literatur der Sehnsucht und der Melancholie. Die Schattenseiten der menschlichen Seele, Leidenschaft und die Hinwendung zum Religiösen sind die Themen der Spätromantik. Michael Holzinger hat elf große Erzählungen dieser Zeit zu diesem Leseband zusammengefasst.
430 Seiten, 19.80 Euro