stumpfsinnig , ingenii hebetis od. obtusi od tardi; auch hebes; tardus; verb. hebes et tardus (s. »stumpf« den Untersch.).
dumm , stolidus (einfältig). – stultus (töricht). – ... ... stupidus et tardus. – hebes ad intellegendum, im Zshg. bl. hebes (stumpfsinnig, schwer von Begriffen, z.B. aeque hebes ac pecus). – brutus ...
... . sensus, oculi, aures; u. stumpfsinnig, z.B. homo, ingenium). – obtusus. retusus (an der ... ... , z.B. gladius, culter, angulus; dann bildl. = abgestumpft, stumpfsinnig, z.B. ingenium); verb. obtusus et hebes (z. ...
unfähig , indocilis (ungelehrig). – iners (untauglich zu Geschäften). – hebes (abgestumpft, stumpfsinnig). – unfähig zu etwas, inutilis ad alqd (untauglich, z.B. ad arma). – non idoneus ad alqd (von Natur nicht geeignet, z. ...
blödsichtig , hebes. – Blödsichtigkeit , oculorum infirmitas. – ... ... , hebes. hebes ad intellegendum. tardus (schwach od. langsam von Begriffen, stumpfsinnig). – stupidus (dumm); verb. stupidus et tardus. – mente captus ...
gedankenlos , socors (der zu denken versäumt). – stupidus (stumpfsinnig, als Folge der Dummheit). – temerarius (unbedachtsam, unüberlegt im Handeln). – g. Nichtstun, socordia atque desidia: g. in den Tag hineinleben, in diem vivere.
schwachsinnig , animi imbecilli, auch bl. imbecillus (von schwachem Geist). – obtusus (stumpfsinnig). – sch. sein, animo parum valere.
Schwachkopf , homo ingenii imbecilli. homo imbecillus (schwachgeistiger Mensch). – homo obtusus. homo obtusā animi acie (stumpfsinniger). – ... ... extremi ingenii. – schwachköpfig , ingenii imbecilli (schwachgeistig). – obtusus (stumpfsinnig). – tardus (langsam von Begriffen).