2. formīdo , inis, f. (griech. μορμώ, ... ... divom, Lucr.: religio et ex ea formido quaedam incussa est, Curt.: templum patriā formidine cultum, Sil.: ... ... Corp. inscr. Lat. 13, 5708 = Bruns fontes p. 275): formido furum aviumque, v. Priapus, ...
1. formīdo , āvī, ātum, āre (2. formido), I) intr. ... ... et intus paveo et foris formido, Plaut.: auro (für das G.) formidat Euclio, Plaut.: neque ... ... , Plaut. Pseud. 316: ad haec ego naribus uti formido, Hor. ep. 1, 19, 45: has (delicias), quibus ...
re-formīdo , āvī, ātum, āre, vor etwas zurückscheuen, zurückbeben, a) v. Pers.: α) m. Acc.: alqm, Cic.: bellum, Cic. – β) m. Infin. Act.: dicere reformidat animus (das Gefühl sträubt ...
af-formīdo (ad-formīdo), āre, zur Furcht geneigt sein, bange werden, magis adformido, ne etc., Plaut. Bacch. 1078.
formīdolōsē (formīdulōsē), Adv. (formidolosus), I) mit Grausen, Compar. formidolosius, Cato orat. 1. fr. 27. – II) grausenhaft, grausig, furchtbar, Cic. u.a.
prae-formīdo , (āvī), ātum, āre, vorher fürchten = vor etw. zurückschrecken, Quint. 4, 5, 5. Sil. 3, 608.
formīdolōsus (formīdulōsus), a, um (2. formido), I) neutr. ... ... , Sen.: boves ad ingredienda flumina aut pontes formidolosi, Col. – m. folg. Genet., formidolosior hostium, ... ... grausig, furchtbar, Cic., Sall. u.a.: bellum formidolosissimum, Cic.
formīdolōsitās (formīdulōsitās), ātis, f. (formidolosus), die Grausenhaftigkeit, Eugipp. thesaur. 23. – / Ps. Cypr. de laud. martyr. 10. p. 33, 14 H. jetzt formido: stas.
per-formīdolōsus , a, um, sehr furchtsam, Aur. Vict. de Caes. 4, 9.
animōsus , a, um, Adi. m. Compar. (animus), ... ... , im üblen Sinne hitzig, ungestüm (Ggstz. timidus, formidolosus), I) im allg.: vir animosus, Naev. com. fr.: fortis ...
formīdātor , ōris, m. (1. formido), einer, der Abscheu empfindet, mali (Ggstz. amator boni), Augustin. serm. 23, 18.
formīdātio , ōnis, f. (formido), das Furchtempfinden = δειλία, Gloss. II, 267, 11.
formīdāmen , inis, n. (1. formido), das Schreckbild, bustorum formidamina, Apul. apol. 64.
formīdābilis , e (formido, āre), grausig, fürchterlich, lumen (Auge), Ov.: sonus aliquis, Gell.: aspectus, Gell.: genus armorum, Amm.: dolores et metus, per se formidabiles res, Sen. ep. 123, 15; vgl. ep. 104, ...
reformīdātio , ōnis, f. (reformido), das Zurückscheuen, Zurückbeben, Cic. part. or. 11.
īnformīdātus , a, um (in u. formido), ungefürchtet, Sil. 15, 241.
cūra , ae, f. (arch. coira aus *coisa ... ... aliquid istinc bestiarum habeamus, Cael. in Cic. ep.: magis curae est magisque adformido, ne is pereat aut corrumpatur, Plaut.: in primis tibi curae sit, ne ...
at-que u. ac (letzteres in der klass. ... ... Epignomo? Atque is est, nun ja, er ist es, Plaut.: egon formidolosus? nemo est hominum, qui vivat, minus. TH. Atque ita opust, Ter ...
1. metus , ūs, m., die Furcht, Besorgnis, ... ... man forscht nach dem Gegenstande seiner Furcht, Tac. – dah. (wie formido) = die Vogelscheuche, Manil. u. Gratt. – ...
intus , Adv. (vgl. εντός), I) von drinnen ... ... ihm selbst oder in ihm selbst befinde, Sen.: et intus paveo et foris formido, ich zittere innen u. außen, Plaut.: ego te intus et in ...
Buchempfehlung
In die Zeit zwischen dem ersten März 1815, als Napoleon aus Elba zurückkehrt, und der Schlacht bei Waterloo am 18. Juni desselben Jahres konzentriert Grabbe das komplexe Wechselspiel zwischen Umbruch und Wiederherstellung, zwischen historischen Bedingungen und Konsequenzen. »Mit Napoleons Ende ward es mit der Welt, als wäre sie ein ausgelesenes Buch.« C.D.G.
138 Seiten, 7.80 Euro