hircōsus , a, um (hircus), bockicht, stinkend wie ein ... ... 10, 147, wo ircosus), senex, Plaut.: subulcus, Mart.: gens hirc. centurionum, Pers.: hirc. osculum, Mart. – subst., hircōsī, ōrum, m ...
lito , āvī, ātum, āre (zu griech. λιτή, ... ... Vermutung). – 2) übtr., sühnen, rächen, ita pridie duorum centurionum interitio hāc adversariorum poenā est litata, Auct. b. Hisp. 24 ...
rōbur (altlat. rōbus), oris, n. ( aus * ... ... interiit, Caes. – Plur., haec sunt nostra robora, Cic.: robora peditum, centurionum, Liv. – c) v. einer Örtl., der Stützpunkt, ...
vulgus (volgus), ī, n., seltener m., das ... ... bekannt), m. folg. Acc. u. Infin., Nep.: ne vulgi largitione centurionum animos averteret, Tac. – B) übtr., das Volk = ...
mātūrus , a, um »rechtzeitig«, I) reif, ... ... senecta, Ov. – c) dem Dienstalter nach bald ausgedient, centurionum maturi iam, Suet. – 2) übtr.: a) geistig u. ...
interitio , ōnis, f. (intereo), der Untergang, ... ... . Wesen: aratorum, das Zugrunderichten, Cic. Verr. 3, 125: duorum centurionum, Auct. b. Hisp. 24, 6: absol., Auson. perioch. ...