mūneror , ātus sum, ārī (Nbf. v. munero, ... ... , 10), I) schenken, dat ultro ac muneratur, quod ab illo abstulit, Turpil. com. 203: natura aliud alii commodi aliquo adiuncto incommodo muneratur, ...
mors , mortis, f. (zu Wurzel mor, wov. ... ... so auch alcis vitam spoliare, eius mortem ornare, Cic.: Drusum matura mors abstulit, Flor. 3, 17, 9. – in mortem (zum Todesstoß) ...
aciēs , ēi, f. (vgl. ācer u. das ... ... missus, vom Schlachtfelde weg, Liv.: acies magnam partem militum absumpsit od. abstulit, Liv. – poet., Vulcania acies, Feuermassen, großes Feuermeer ...
utrum , Adv. (uter), auch verstärkt durch ne u. ... ... defenditis an impugnatis plebem? Liv. – mit mehr als einem Schlußsatz, utrum... abstulit? an... dedit? an ademit? an... commutavit? Cic. – utrum verstärkt ...
error , ōris, m. (erro), das Irren, ... ... Cic.: castra nihil aucta errorem faciebant, machten irre, Liv.: cum sic errores abstulit illa meos, Ov.: sequitur hunc errorem alius error, Papirius ne Cursor... an ...
crēsco , crēvī, crētum, ere (Inchoat. zu creo), ... ... Liv. – rapi crescentibus annis, in der Blüte der Jahre, Mart.: crescentes abstulit annos, poet. = raffte sie (die Gattin) in der Blüte der ...
2. caelum (coelum), ī, n. (zu Wurzel [ ... ... , libertas caeli, Quint.: cuicunque particulae caeli officeretur, Cic.: nox umida caelum abstulit, Verg. – dah. die Himmelsgegend, der Himmelsstrich ...
... dahinraffen, zerstören, vernichten, mors Achillem abstulit, Hor.: Drusum matura mors abstulit, Flor.: quam (Ardeam) postquam barbarus ignis abstulit, Ov. – γ) hinwegnehmend trennen, sondern, ... ... es soll ihnen nicht ungestraft hingehen, Ter.: tantum abstulit, quantum petiit, Cic.: auferre pretium, ...
horror , ōris, m. (horreo) = φρίξ, φρίκη, das ... ... b) meton., von dem, was Schauer verursacht, nix et caerulei Boreae ferus abstulit horror, Frostschauer, Kälte, Val. Flacc.: multifidus ruptis e nubibus horror ...
1. ex-colo , coluī, cultum, ere, sorgfältig abwarten, ... ... gewinnen, boves victum hominum excolunt, helfen gewinnen, Plin. 8, 187: abstulit excultas pertica (Meßrute) tristis opes, den gewonnenen Besitz, Prop. ...
luctor , ātus sum, ārī (zu Wz. lug, biegen ... ... 2, 17. – b) widerstreben, sich widersetzen, oscula mihi luctanti abstulit, Ov.: nec vetitis luctatus, Sil.: luctante amnis violentiā, Amm.: ...
astrum , ī, n. (ἄστρον), ... ... u. Plur. astra meton., α) = Sonne, astra Thyestae abstulit, begrub den Th. in Nacht, Lucan. 7, 452. – β ...
puella , ae, f. (puellus), das Mädchen, ... ... utero puellae, junge Frauen, Neuvermählte, Hor.: puellas honestissimas in flore primo fecunditas abstulit, Plin. ep.: von der 20jährigen Oktavia, der Gemahlin Neros, Tac. ...
com-moveo , mōvī, mōtum, ēre, gleichs. beregen, d. ... ... Eindruck machen, jmd. ergreifen, einnehmen, interessieren, omnia domo eius abstulit, quae paulo magis animum cuiuspiam aut oculos possent commovere, Cic.: illud ipsum ...
trīticum , ī, n. (tero, eig. Dreschgetreide), der ... ... huic iste in annos singulos cum sexaginta milia tritici modiûm imperavisset, pro tritico nummos abstulit, Cic.: dormienti formicae in os tritici grana congesserunt, Cic.
incendium , iī, n. (incendo), der Brand, ... ... sideris, Plin.: auster Africae incendia cum serenitate affert, Plin.: palla novam incendio nuptam abstulit, Hor.: quae stomacho incendia praebent nostro, Lucr. – 2) meton., ...