in-iūstus , a, um, ungerecht, I) eig ... ... iniusta fiunt, Ter.: cum rex iniustus esse coepit, Cic.: iniustius homine, Ter.: accusatores iniustissimi, Lact.: incommoda iniustissima, Cic.: ini. regna, unrechtmäßig erworbene, ...
struo , strūxi, strūctum, ere (stammverwandt mit στρώννυμι, sterno), ... ... Schilde? Verg. – u. eine Pers. anstiften, crimina et accusatores, Tac. ann. 11, 12: ultroque struebantur qui monerent perfugere ad Germaniae ...
per-ōro āvi, ātum, āre, I) etwas mündlich ... ... Worten abtun können), nihil me commisisse, Liv. – β) absol.: cum accusatores et testes certatim perorabant, Tac. – cum de ceteris perorasset, Nep.: rabie ...
idōneus , a, um, durch seine Eigenschaften zu einer Bestimmung ... ... autem minus idonei, me non laedunt, Cic. – v. Anklägern, queruntur accusatores idoneos se non habere; qui accusare possunt, iudiciorum auctoritatem desiderant, Cic. – ...
dē-fōrmo , āvī, ātum, āre, I) abformen ... ... in ein häßliches Licht stellen (Ggstz. ornare), ea, quae accusatores deformandi huius causā, detrahendae spoliandaeque dignitatis gratiā dixerunt, Cic. – m. ...
accūsātor , ōris, m. (accuso), der Anschuldiger, Beschuldiger ... ... , Cic.: accusatorem constituere (aufstellen), Cic.: accusatorem instituere, Cic.: accusatores instruere et subornare, Cic.: crimina et accusatorem moliri, Tac.: accusatorem subdere, ...