prosparalēpsis , is, Akk. in, f. (προ ... ... ;ψις), die Vermehrung eines Wortes am Ende (zB. admittier st. admitti), Diom. 441, 11. Donat. art. gramm. (IV) p. 396 ...
... übh.: litem (v. Richter), Cic.: religiones, Cic.: non admittit hoc idem veritas, Quint. – als t.t. der Augurspr ... ... s. Ribbeck not. crit. – Paragog. Infinit. Praes. Pass. admittier, Verg. Aen. 9, 231.
mereo , uī, itum, ēre, u. mereor , itus ... ... Homerus) appellari poëta meruit, Vell.: occultari non merentur, Val. Max.: merui quidem admitti, Sen.: dum amari meruisti, Tac.: ita consensu tamen omnium meruit ...
ambitio , ōnis, f. (ambio), das Herumgehen, ... ... spes novas, Tac. – absol. = eifrige Bemühung, magnā ambitione admitti non poterat, trotz der größten u. eifrigsten Bemühungen, Iustin. 1, ...
obtineo (optineo), tinuī, tentum, ēre (ob u. teneo ... ... ., Suet. Tib. 31, 1, – m. folg. Infin., cum admitti magnā ambitione aegre obtinuisset (durchgesetzt hatte), Iustin. 1, 3, 2. ...
īn-silio (archaist. īnsulio), siluī (suluī), sultum, īre ... ... – II) insbes.: a) eig., zur Begattung bespringen, admitti ad tigres bestias, a quibus insiliri et nasci ex eodem foetu canes acerrimos, ...
turpiter , Adv. (turpis), häßlich, garstig, I) ... ... iacēre, Ov.: facere, Cic.: fugere, Caes. – turpius eicitur, quam non admittitur hospes, Ov. trist. 5, 6, 13. – in deorum opinione turpissime ...
contrārius , a, um (contra), I) gegenüber (auf der ... ... incommodo accepto in dies augebatur, Caes.: apud illos e contrario nemo ad id officium admittitur, nisi honesto loco, Nep. Eum. 1, 5: potest ergo aliquid moveri ...
testāmentūm , ī, n. (testor), der letzte Wille, ... ... accessit, Eutr.: adhiberi ad testamentum, beim Testieren zugezogen werden, ICt.: non admitti (als Erbe zugelassen werden) ad testamentum iure militiae factum, ICt.: adoptare ...