2. attrītus (adtrītus), ūs, m. (attero), I) das Anreiben, das Reiben ( die Reibung ) an etw., m. Genet. des Orts woran? sues indurantes attritu arborum ...
1. attrītus (adtrītus), a, um, PAdi. m. Compar. (v. attero), abgerieben, abgenutzt, I) eig.: A) im allg.: ansa, Verg.: toga, Mart.: Compar., ut rictum eius ac mentum paulo sit attritius ...