1. animula , ae, f. (Demin. v. ... ... . den Seelen kleiner Wesen): elicere animulas noxias (die bösen Geister), Amm. 28, 1, 7 ... ... II) etwas Leben, attulit tuas litteras; quae mihi quiddam quasi animulae instillarunt, der hat meine Lebensgeister wieder ...
2. Animula , f.L. statt Aminula, w.s.
vagulus , a, um (Demin. v. vagus), etwas unstet, animula, Hadr. bei Spart. Hadr. 25, 9 (nach anderen von vagio, also vagula = querula).
restīllo , āvī, ātum, āre, I) tr. wieder einträufeln, bildl., quae (litterae) mihi quiddam quasi animulae restillarunt, wieder eingeflößt, Cic. ad Att. 9, 7 in. zw. (Baiter stillarunt, Wesenberg u. Müller instillarunt). ...
gnārus (vgl. (g)nosco, ignōro), a, um, ... ... , Suet. – m. folg. Infin. neben Gen. Gerund., eliciendi animulas noxias et praesagia sollicitare larvarum perquam gnarus, Amm. 28, 1, 7. ...
stīllo , āvī, ātum, āre (stilla), I) intr. ... ... flüsterte ein usw., Iuven. 3, 122: tuae litterae, quae mihi quiddam quasi animulae stillarunt, meine Lebensgeister ein bißchen aufgefrischt hat, Cic. ad Att. 9 ...
iactūra , ae, f. (iacio), I) das Überbordwerfen ... ... pati, Col., erleiden: iacturas rei familiaris facere, Cic.: iactura facta in animula, Sulp. in Cic. ep.: iacturam criminum facere, sie übergehen, ...
īn-stīllo , āvī, ātum, āre, I) etwas ... ... , Hor.: aliqua instillavit ac tradidit, Sen.: tuae litterae, quae mihi quiddam quasi animulae instillarunt, Cic. ad Att. 9, 7, 1 M. – II) ...
castellum , ī, n. (Demin, v. castrum) = ... ... φρούριον) das Gefängnis, v. Leib, clausa in castello animula mortalis, Anthol. epigr. spec. I. no. 42, 1 (= Hermes ...