Capta , ae, f., Beiname der auf dem mons Caelius verehrten Minerva, s. Ov. fast. 3, 837 sqq.
Baptae , ārum, m. (Βάπται = die Täufer, die ihre Novizen bei der Einweihung mit Wasser taufen), die Bapten, Priester der thrazischen, später athenischen Göttin Cotytto, deren Kultus sie als Orgien mit groben Ausschweifungen ...
aptātio , ōnis, f. (apto), die Anpassung, Interpr. Iren. 2, 26, 3.
Sarapta , ae, f., s. Sarepta.
captātor , ōris, m. (capto), der eifrig nach etw. Greifende, -Haschende, -Trachtende, a) m. Genet.: lucri, Sen. de ben. 4, 20, 3: frumentarii pretii od. bl. pretii, Getreidepreissteigerer, ...
captātio , ōnis, f. (capto), I) das eifrige Greifen, Trachten, Haschen nach etw., verborum, Wortklauberei, Silbenstecherei, Cic.: puerilis similium vocum aut ambiguarum, Quint.: testamenti, Erbschleicherei, Plin. – absol., Quint. 8, ...
aptātūra , ae, f. (apto), die Zurechtmachung, pedum, das Ausputzen der Füße (von seiten des Tierarztes), Edict. Diocl. 7, 20.
raptātor , ōris, m. (rapto), der Räuber, Victorin. explan. in Cic. rhet. 2, 49. p. 297, 41 Halm.
raptātio , ōnis, f. (rapto), das Fortreißen, Chalcid. Tim. 81 u. 116.
raptātus , ūs, m. (rapto), das Fortreißen, Chalcid. Tim. 43 C. 73. 81.
1. coaptātio , ōnis, f. (coapto), die genaue Zusammenfügung, als Übersetzung von ἁρμονία, Augustin. de civ. dei 22, 24 p. 614, 24 D 2 u. a.
captātrīx , trīcis, f. (Femin. zu captator), eine, die nach etwas hascht, strebt, c. veri similium, Apul. de dogm. Plat. 2, 8.
aptābilis , e, Adi. m. Compar. (apto), brauchbar, tauglich, Interpr. Iren. 2, 13, 10; 2, 30. § 3 u. 4.
captātēla , ae, f. (capto), die Anlegung, pallii, Tert. de pall. 5 in.
2. coaptātio , s. cooptātio.
captātōrius , a, um (captator), I) zum Erbschleicher gehörig, institutio (heredis) c., das ... ... ebenso scripturae c., ICt. – II) verführerisch, hoc vafrum et captatorium, Augustin. ord. 1, 10.
aptābilitās , ātis, f. (aptabilis) = επιτηδειότης die Brauchbarkeit, Tauglichkeit, Interpr. Iren. 1, 4, 5.
aptābiliter , Adv. (aptabilis), brauchbar, tauglich, Interpr. Iren. 1, 16, 3.
... , Suet. Claud. 33, 2: ut (ansa) altera alteri possit adaptari, Vulg. exod. 26, 5 (cod. Amiat. ›aptari‹): non adaptabitur alterius terminus ad alterum... oportet enim in omne univocum adaptari, Boëth. top. Arist. 6, 5.
armāmenta , ōrum, n. (arma), das nötige Zeug, ... ... , Caes.: arm. instructa, die fix u. fertige Takelage, Caes.: armamenta aptare, collocare aptareque, Liv.: armamenta tollere, Ggstz. demere, Liv.: armamenta componere, Liv., ...