fervidus , a, um (ferveo), siedend, wallend, I ... ... . – b) übtr., v. der Rede u. v. Redner, aufbrausend, sprudelnd, ferv. quoddam genus dicendi, Cic. Brut. 241: paulo ...
aestuābundus , a, um (aestuo), aufbrausend, Pallad. 11, 17, 2.
tumeo , ēre (vgl. tūber, tōmentum, tōtus, griech. ... ... , Liv.: rabie, Vitr.: alci (gegen jmd.), Stat.: aspernantem tumentemque (aufbrausenden, ungebärdigen) lacrimis fatigant, Tac. hist. 3, 31. – poet., ...
tumor , ōris, m. (tumeo), das An - ... ... animi, Cic. – Insbes.: a) das Aufbrausen, der aufbrausende Zorn, der Unwille, animi, Lact.: publicus, Sen.: tumor ...
tumidus , a, um (tumeo), I) ausgeschwollen, schwellend, ... ... übtr.: 1) leidenschaftlich schwellend, a) vor Zorn = aufwallend, aufbrausend, aufgebracht, tumida ex ira corda residunt, Verg.: tumido ore, Hor. ...
fervēns , entis, Abl. gew. entī, PAdi. (v ... ... . Maxim. et Balb. 15 (?). – c) v. Charakter, heißblütig, aufbrausend, hitzig, wütend, fortis animus ferventior est, Cic.: Marinus naturae ferventis, ...