augurāle , is, n., s. augurālis.
augurālis , e (augur), zum Augur gehörig, Auguren-, Weissage-, I) ... ... , Gell.: alites, Amm.: aug. sacerdotium habere, Lact. – II) subst., augurāle, is, n., 1) im römischen Lager der Ort zur Rechten des ...
augurātōrium , ī, n. (auguro) = augurale (s. augurālis no. II, 1), Hygin. de munit. castr. 11. Corp. inscr. Lat. 6, 976.
ad-dīco , dīxī, dictum, ere, zusagen, zusprechen, zuerkennen, I) (als t.t. der Auguralspr.) etw. zusagen = etw. als günstig bezeichnen ...
Elicius , iī, m. (elicio), ein Beiname Jupiters in der röm. Auguralsprache = der im Blitze, den der fulgurator herabzaubert (elicit), Herniederfahrende, der Blitzlenker (= dem griech. Ζευς Καταιβάτης), Ov. fast. 3, 328. Liv. ...
coluber , brī, m. (zu griech. κελλόν), eine ... ... in den Haaren der Furien usw., Lucr., Ov. u.a.: in den Auguralbüchern v. Fluß Tiber, Serv. Verg. Aen. 8, 95.
negritu , in der Auguralschr. = aegritudo, Fest. 165 (a), 30, wo aber Bergk (Beitr. 1, 28. A. 2) vorschlägt zu lesen negritud od. negrituod significat nec ritu.
rūmentum , ī, n. (rumpo), die Unterbrechung ( als t. t. der Auguralspr.), Fest. 270 (a), 30. Paul. ex Fest. 271, 7.
quirquir , archaist. = quisquis, Carm. augural. b. Varro LL. 7, 8.
2. tempestūs , ūtis, f. = supremum augurii tempus, Libri augural, nach Varro LL. 7, 51.
sacerdōtium , iī, n. (sacerdos), das Priestertum, Priesteramt ... ... ebenso sacerd. maximum Lact.: sacerdotio praedita (Vestalis), Cic.: sacerdotium inire, Cic.: augurale sacerdotium habere, Lact.: duo sacerdotia habere, Liv.: sacerdotiis praeesse, Cic.: sacerdotio ...
... et fallendo, Acc. fr.: apprime fidibus, Apul.: augurali studio praeter ceteros, Iustin.: usu alcis rei, ... ... quo pacto id fieri soleat, calleo, Ter. heaut. 548: quae augurales portenderent alites scientissime callens, Amm. 15, 7, 8: quid augurales alites vel cantus monerent oscinum apprime callens, Amm. 28, 1, 7 ...
cēna ( nicht caena od. coena), ae, f. ... ... , Cic. – c. adventicia, Suet.: aditialis, Varr. u. Sen.: auguralis, Cic.: nuptialis, Plaut. u. Suet.: cena pura, Fastenspeise, ...
1. capio , cēpī, captum, ere (vgl. κάπτω, ... ... so bl. loca, Caes. – u. als t. t. der Auguralspr., prospectum ad urbem agrumque, Liv.: tabernaculum recte, parum recte, vitio, ...
2. liber , brī, m. ( zu λέπω, ich ... ... Rechtsbüchern, nos autem in libris habemus, Cic.: v. den Auguralbüchern, se, cum legeret libros, recordatum esse vitio sibi tabernaculum captum fuisse, ...
dī-rigo (dē-rigo), rēxī, rēctum, ere (dis u ... ... Vitr. 3, 4, 5. – γγ) als t.t. der Auguralspr., die Richtung einer Himmelsgegend bestimmen, eine Himmelsgegend ...
dir-imo , ēmī, ēmptum, ere (dis u. emo), ... ... aliquem diremit noster interventus? Cic. – β) als t.t. der Auguralspr., v. einem Omen usw., comitia, Liv. u. Tac.: concilia ...
praetōrius , a, um (praetor), I) adi.: A) ... ... . Paul. ex Fest. 223, 8), mit der ara, dem augurale u. dem tribunal, wo die Soldaten zum Anhören einer Rede, zum ...