reubarbarum , ī, n. u. reuponticum , ī, n., Rhabarber, franz. rhubarbe, Isid. orig. 17, 7, 40: reup., Plin. Val. 2, 14 u. 33. Th. Prisc. 4. fol. 314 (a ...
rheubarbarum , s. reubarbarum.
villus , ī, m. ( zu vellus), das ... ... villis vestitae, Cic.: ovium villi, Cic.: leonis, Verg.: arietis, Verg.: improbus barbarum villus, übermäßige Barthaare (der Ziegen), Plin.: tonsis mantelia villis, glatt ...
reuponticum , s. reubarbarum.
rheuponticum , s. reubarbarum.
1. in , Praepos. mit Acc. = είς, u ... ... – in plumam, nach Art der F., wie die F., Verg.: in barbarum, nach Art eines B., wie ein B., Tac. (vgl. ...
iam , Adv. (zum Pronom.-Stamme *i- von ... ... illud non sunt admonendi, Cic. – b) bei Adii.: non scire quidem barbarum iam videtur, Cic. – bes. beim Compar. = noch, ...
scio , īvī u. iī, ītum, īre, wissen, ... ... quas scitis exstare, Cic.: scimus Atilium appellatum esse sapientem, Cic.: non se tam barbarum neque tam imperitum esse, ut non sciret (= nesciret) neque bello Allobrogum proximo ...
augeo , auxī, auctum, ēre (got. bi-aukan, ... ... . – ε) ein Wort in der Aussprache dehnen, cognomentum in barbarum, Tac. hist. 5, 2. – b) der Zahl, Menge, ...
brāca (bracca), ae, f., gew. im Plur. ... ... bedeckten, urspr. von den Persern, Indiern, Galliern, Germanen (dah. bracae, barbarum tegimen, Tac. hist. 2, 20), später auch von den Römern getragen ...
surdus , a, um (verwandt mit sordeo), taub, ... ... der Unterwelt, Sen. Herc. fur. 576 (580). – surdum quiddam et barbarum, Quint. 12, 10, 28. – 3) schwach, stumpf, unmerklich ...
... . Graeci homines), Cic. – β) barbarum, ī, n., αα) das schwarze Pflaster, Cels. ... ... die Sitte-, Art (Weise) der Barbaren, nur in barbarum, Tac. ann. 6, 42; hist. 5, 2. – b ...
im-probus , a, um (in u. probus), I) ... ... genua, Colum. 6, 1, 3: labra, Charis. 102, 2: barbarum villus, Plin. 12, 73: arva, Val. Flacc. 1, 510 ...