humo , āvī, ātum, āre (humus), I) einen Toten ... ... a.: caesorum reliquias uno tumulo, Suet.: mori et humari debere eos (catulos) obrutos, terrā, Plin. – poet., me tegat arborea deviā terrā coma, ...
2. volo , voluī, velle (altind. vrnāti, er ... ... .: tu velim, ut consuesti, nos absentes diligas et defendas, Cic.: quam velim Bruto persuadeas, Cic.: quam vellem Panaetium nostrum nobiscum haberemus, Cic.: vin vocem huc ...
audio , īvī u. iī, ītum, īre ( aus ... ... audit privatus de amico, reus ab accusatore, Cic.: quid est quod audivi de Bruto? Cic.: cum de te ex te ipso audiebam (durch briefliche Mitteilung), ...
cōn-sto , stitī, stātūrus, āre, wörtl. beihinstehen = ... ... 13, 42. – od. m. folg. indir. Fragesatz, neque satis Bruto vel tribunis militum constabat, quid agerent aut quam rationem pugnae insisterent, Caes. ...
in-icio , iēcī, iectum, ere (in u. iacio), ... ... Acc. u. Infin., Cic.: absol., quia nuper iniecit, Cic.: Bruto cum saepe iniecissem de ὁμοπλοία, Cic. – II) auf-, an ...
glīsco , ere ( zu indogerm. *ĝlei-, zunehmen, ... ... Glanz bei den einzelnen überhand, Tac.: frustra Cassium amovisti, si gliscere et vigere Brutorum aemulos passurus es, Tac. – b) v. einem Affekt entbrennen ...
portus , ūs, m. (porta), die Einfahrt, der Eingang, ... ... nos autem alium portum propiorem huic aetati videbamus, in quem mallem equidem pervehi florente Bruto nostro constitutāque re publicā, Cic.: perfugium portusque supplicii, Cic.: vos estis nostrae ...
1. brūtus , a, um (vgl. ... ... sum tam brutus, Apul. met. 7, 9: scherzh., ista culpa Brutorum (des L. Iunius u. D. Iunius)? Minime illorum quidem, sed aliorum brutorum, qui se cautos ac sapientes putant, Cic. ad Att. 14, 14 ...
mentior , tītus sum, tīrī ( von mens, wie partior ... ... Ov.: fugae causam, Ov.: amorem, Ov.: sani capitis dolores, Ov.: somnum obruto tuniculā capite, Petron. – 2) etw. nicht Besessenes fälschlich sich ...
suggero , gessī, gestum, ere (sub u. gero), ... ... – β) in der Reihenfolge der Aufzählung anfügen, folgen lassen, Bruto statim Horatium, Liv.: hos consules Q. Fabio et P. Decio biennio exempto ...
sapiēns , entis, Abl. ente PAdi. (v. sapio ... ... ), dictum sapienti sat est, Plaut.: insani sapiens nomen ferat, Hor.: sapiens ex bruto numquam potest oriri, Lact. – als Beiname der Juristen L. Atilius, ...
cō-gnōsco , gnōvī, gnitum, ere (co und gnōsco = ... ... od. sich unterrichten lassen, habes consilia nostra; nunc cognosce de Bruto, Cic.: ibi cognoscit de Clodii caede, Caes. – de omnibus rebus, ...
re-scrībo , scrīpsī, scrīptum, ere, I) wieder-, von ... ... dagegenschreiben, dawiderschreiben, schriftlich widerlegen, alcis libro, Suet.: actionibus, Suet.: rescripta Bruto de Catone, eine Gegenschrift gegen Brutus über Kato, Suet. – III) ...
dē-spondeo , spondī, spōnsum, ēre, I) förmlich ... ... desp. Romanis imperium orientis (v. Glück), Liv.: illam περὶ τελῶν σύνταξιν Bruto, dem B. dedizieren, Cic. – sibi alqd, sich etwas ausbedingen ...
2. distentus , a, um, PAdi. m. Superl. ... ... scelera distentus, Tac.: quoniam intellego te distentissimum esse quā de Buthrotiis, quā de Bruto, Cic. ad Att. 15, 18, 2.