dēpūgnātio , ōnis, f. (depugno), der entscheidende Kampf, Cato de re mil. fr. 10 (bei Non. 204 ... ... Plur.) Veget. mil. 3, 20 u. ö. – übtr., forensium certaminum depugnationes, Firm. math. 4 praef.
irrītāmentum , ī, n. (irrito), das Reizmittel, Anreizungsmittel, m. obj. Genet., certaminum equestrium, Liv.: irarum, Plin. pan.: Plur., irritamenta gulae, Sall. u. Tac., libidinum, Tac.: malorum, Ov. u. ...
1. quiēs , ētis, f., die Ruhe, ... ... ein Ausruhen von usw., Cic.: u. so per quod tempus ut quies certaminum erat, ita ab apparatu operum ac munitionum nihil cessatum, Liv. – m ...
victor , ōris, m. (vinco), der Sieger, Besieger ... ... .: victorem (als S.) redire, Suet.: quo quidem in ludicro omnisque generis certaminum Hercules victor exstitit, als S. hervorging (den Preis davontrug ), Vell.: ...
sufficio , fēcī, fectum, ere (sub u. facio), I ... ... sufficit ictibus, hält nicht die Streiche aus, Verg.: vires, quae sufficiant laboribus certaminum, Quint. – γ) mit ad u. Akk. (s. Fabri ...
in-exercitātus , a, um (in u. exercito), I) ... ... Nep.: homo non hebes neque inexercitatus, Cic.: diserta quidem sed inexercitata et eiusmodi certaminum rudis Helvidii sapientia, Tac. dial.: cum iidem docti facere illud, indocti inexercitatique ...