2. collēctus , a, um, PAdi. m. Compar. (2. colligo), ... ... collectum dicendi genus, kurzgefaßte u. gedrängte (bündige), Tac. dial. 31: collectus habitus est illi, Tert. de anim. 37. – corpora collectiora, Ggstz ...
1. collēctus , ūs, m. (2. colligo), die Ansammlung, aquae, Auct. Aetnae u. Frontin.: lapidum, Lucr.
collēcta , ae, f. (collectus v. 2. colligo), I) (sc. pecunia) = συμβολή, der Beitrag an Geld, die Beisteuer zu einer gemeinschaftl. Mahlzeit (vgl. Varr. LL. 6, 66), quoniam collectam a ...
collēctē , Adv. (2. collectus), in allgemeiner Fassung, ponere, Non. 164, 2.
2. volūtātus , ūs, m. (voluto), das Wälzen, Herumwälzen, multus pulvis volutatu collectus, Plin. 10, 17: pulveris volutatibus, das Wälzen im Staube, Apul. met. 4, 5.
collēctim , Adv. (collectus), gedrängt, kurz, Claud. Mam. de stat. anim. 3, 14. Prisc. gramm. III. p. 452, 11 K. Gloss. V, 644, 37.
collēctīvus , a, um (collectus, a, um), I) angesammelt, umor, Sen. nat. qu. 3, 7, 3. – II) übtr.: A) syllogistisch, status, Quint.: quaestio, Quint. – B) kollektiv, ...
collēctāculum , ī, n. (collectus v. 2. colligo), der Sammelort, aquae, Gromat. vet.: vesicae, Cassiod.
2. col-ligo , lēgī, lēctum, ere (con u. ... ... Tibull. – β) enger zusammenziehen, zusammendrängen, vertex in unum apicem collectus, Ov.: bes. leb. Wesen, orbem breviore spatio, enger ziehen, ...
coniectus , ūs, m. (conicio), das Zusammenwerfen, I) eig., das Einwerfen auf einen Ggstd., a) im engern Sinne, das ... ... – / Lucr. 3, 189 u. 4, 412 (414) jetzt collectus.