1. Colophōn , ōnis, Akk. ōnem u. ... ... 11 u. 17. – B) Colophōnius , a, um (Κολοφώνιο ... ... resina C., Cels. u. Plin., u. subst. bl. colophōnia, ae, f., Scrib., ...
2. colophōn , ōnis, m. (κολοφών), der Gipfel, die Spitze, in dem griech. Sprichw. τον κολοφῶνα επιθειναι, eine Sache vollenden, Paul. ex Fest. 37, 14.
Colophōna , ae, f., s. 1. Colophōn.
colophōnia , ae, f., s. 1. Colophōn unter Colophon.
Nīcander , drī, m. (Νίκανδρ ... ... ein Dichter, Grammatiker u. Arzt aus Kolophon (160–140 v. Chr.), Nicander Colophonius, Cic. de or. 1, 69. Macr. sat. 5, 21, ...
ē-migro , āvī, ātum, āre, I) intr. ausziehen ... ... eius, Cic.: aedibus, Titin. fr.: domo (aus der Heimat), Caes.: Colophon, quo Delphis (von D.) emigraverat, Lact.: em. ex urbe Eleusina ...