in-dīvulsus , a, um (in u. divello), ungetrennt, comes, Macr. sat. 1, 11. § 25: indivulsa per itinera divina comitata, Augustin. epist. 32, 4.
... 9, 101. – b) übtr., v. Abstr., externis virtus incomitata bonis, Ov. ex Pont. 2, 3, 36 (aber Cic. de or. 1, 234 jetzt incomptam): numquam incomitata virtus, Ambros. de off. 1, 35, 176.
nūdus , a, um ( aus *noguedhos = gotisch naqaÞs ... ... blinde Seite des K., d.i. der Rücken, Sall.: nudum erit latus? incomitata lectica? Sen.: dextra, unbewaffnet, Liv.: u. so nudi aut ...
lectīca , ae, f. (lectus), I) die Sänfte ... ... achten (acht Sklaven) getragen, Cic.: lectica formosis imposita calonibus, Sen.: lectica incomitata, Sen.: lectica aversa, die Rückseite der S. (auf der sich das ...
2. ōrnātus , ūs, m. (orno), I) die ... ... 122. – im Bilde, quocumque (oratio) ingreditur, eodem est instructu ornatuque comitata, von derselben Ausstattung (Gedankenstoff) und Ausschmückung (Redeschmuck), Cic. de or ...
comitor , ātus sum, āri (comes), I) jmds. ... ... mit jmd. verbunden sein, illi iniusto domino aliquamdiu in rebus gerendis prospera fortuna comitata est, Cic.: tardis mentibus virtus non facile comitatur, Cic. – absol., ...
2. instrūctus , Abl. ū, m. (instruo), I) ... ... ornatus, Ausschmückung = Redeschmuck), quocumque (oratio) ingreditur, eodem est instructu ornatuque comitata, Cic. de or. 3, 23. – II) die Anweisung ...