conductor

[1433] conductor, ōris, m. (conduco), I) der Mieter, Pachter (Ggstz. locator od. dominus), domus, Augustin. in psalm. 38, 21: ferrariarum, Corp. inscr. Lat. 3, 4788 u. 5036: mercedes habitationum annuas conductoribus donare, Caes.: adeo rarum est invenire idoneos conductores (sc. agrorum), Plin. ep.: conductor II menses pastorem praebeat, Col.: res vortat bene gregi huic et domino atque conductoribus, Auct. prol. ad Plaut. asin. v. 3. – II) der Entrepreneur, Unternehmer, villae (Ggstz. dominus, der Bauherr), Cato: operis, Cic.: sacrae arae, Val. Max.: publicorum negotiorum, Firm. math. 3, 8, 12: vectigalium, Gloss.: ›publicani‹ appellantur conductores vectigalium fisci vel rerum publicarum, Isid. 9, 4, 32.

Quelle:
Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. Hannover 81913 (Nachdruck Darmstadt 1998), Band 1, Sp. 1433.
Lizenz:
Faksimiles:
Kategorien:
Ähnliche Einträge in anderen Lexika