1. cōnexus , ūs, m. (conecto), die Verknüpfung, Verflechtung, enge Verbindung, Lucr. 3, 555. Vitr. 10, 1, 5: im Plur., Lucr. 1, 633 u. ö.
2. cōnexus , a, um, s. cō-necto.
incōnexus , s. inconnexus.
cōnexē , Adv. (conexus), in Verbindung, im Zusammenhange, Mart. Cap. 4. § 387.
connecto , connexē , connexio , connexīvus , connexus , s. cō-necto, cōnexē, cōnexīvus, cōnexio, 1. cōnexus.
inconnexus (incōnexus), a, um (in u. connecto), unverbunden, unzusammenhängend, Auson. Technop. (XXVII) 2, 5. p. 132 Schenkl. – als metr. t. t. = ἀσυνάρτητος, von Versen, in denen verschiedene Rhythmen durch ein ...
cō-necto (in den besten Handschriften u. ... ... quamvis per Flavii sororem nuptam Licinio conexi inter se erant, Aur. Vict.: alci conexus per affinitatem, od. bl. alci conexus = jmdm. nahe verwandt, Tac. – II) prägn., aus ...
īn-fōrmo , āvī, ātum, āre, eine Gestalt geben, ... ... informatur (bildet sich), Varro bei Gell. 3, 10, 7: sarmentis conexus velut funis informabitur in eam crassitudinem, ut etc., Colum.: quae (areae) ...