1. contātus , ī, m. (contus) = κοντοφόρος, der Pikenträger, Veget. mil. 3, 6 extr.
2. cōntātus , a, um, s. conctātus.
incontātus , a, um, s. incunctātus.
conctātus (contātus), a, um, PAdi. ( von cunctor), langsam, bedächtig, abweichende Lesart v. cunctans, w. s.
incunctātus (incontātus), a, um (in u. cunctor, contor), ungesäumt, Apul. met. 5, 14.
utrum , Adv. (uter), auch verstärkt durch ne u. ... ... id non pertinere? Cic. – utrum verstärkt durch nam, zB. cum percontatus esset, utrumnam Pataris universa classis in portu stare posset, Liv. 37, 17 ...