1. solum , ī, n. (griech. ὑλία, Sohle ... ... den Gr. zerstört, Tac.: u. so Gaboa urbs usque ad solum diruta, Hieron.: solo aequare (dem Boden gleich machen), s. aequo no. ...
strāgēs , is, f. (sterno, strātus), I) das Hingestrecktwerden ... ... sacris profanisque locis stragem facere, Verwüstungen anrichten (v. Sturm), Liv.: templa diruta et strages agrorum facta, Iul. Obsequ. – b) das Hinsinken ...
oppidum , ī, n. ( aus *op-pedum; vgl. ... ... dextrā Piraeus, sinistrā Corinthus; quae oppida quodam tempore florentissima fuerunt, nunc prostrata ac diruta ante oculos iacent, Sulp. in Cic. ep.: cum uno ...
crepīdo , dinis, f. (κρηπίς), ... ... u. Bettlern), omnes urbis crepidines, Cic.: cr. ripae, Stat.: ad crepidinem dirutae Carthaginis accedere, Firm. math. – m. Genet. des ...
ali-quantus , a, um (alius u. quantus), bezeichnet ... ... Liv.: al. laudis, Cic. – dextra pars labe terrae in al. altitudinis diruta est, Liv. 42, 15, 5 (dagegen aliquantum iam altitudinis excitata ...
prōscaenium (prōscēnium), iī, n. (προσκ ... ... Stil. 2, 403. – II) die Vorhalle, exustae proscaenia diruta villae, Ps. Prosper Aqu. de prov. 816: außerdem ...