discrepantia , ae, f. (discrepo), die Disharmonie, die ... ... scripti et voluntatis, Cic.: maiorem multo inter Stoicos et Peripateticos rerum esse aio discrepantiam quam verborum, Cic.: in actiones omnemque vitam nullam discrepantiam conferre debemus, Cic.
indiscrepanter , Adv. (indiscrepans v. discrepo), ohne Abweichung, Boëth. inst. arithm. 2, 38 extr.
discrepantissimus , s. dis-crepo.
... carm. 2, 2, 18), dicta factis discrepant, Acc. fr.: longe mea discrepat istis et vox et ratio, Hor ... ... Suet. Claud. 44, 2. – c) Partiz. im Superl., discrepantissimus, a, um, ganz abweichend, habitus, Solin. 52, ...
ē-icio , iēcī, iectum, ere (ex u. iacio), ... ... et populo non modo catervae et concentus (ganze Sängerchöre), sed etiam ipsi singuli discrepantes eiciuntur, Cic.: eicere et actorem et carmen, Sen. ep. 115, 15 ...
ēditio , ōnis, f. (2. edo no. I, B), ... ... Angabe, a) die Mitteilung eines Schriftstellers, in tam discrepante editione, Liv. 4, 23, 2. – b) als jurist. ...
dis-sono , sonuī, sonitum, āre, I) verworren tönen, ... ... dissonent, Col. 1, 1, 3: in quantum mores populorum dissonant, habitus quoque discrepantissimus, Solin. 52, 19: a veritate, Amm. 22, 15, 6: ...
hūmānitās , ātis, f. (humanus), I) die Menschennatur ... ... (orator) inops quidam humanitatis atque inurbanus, Cic.: ea, quae multum ab humanitate discrepant, grobe Verstöße gegen Anstand u. Schicklichkeit, Cic.