temerātor , ōris, m. (temero), I) der Verletzer, matris, Stat.: legis, Cod. Iust.: quietis, Störer, Amm. – II) = falsarius, Modestin. dig. 48, 10, 29.
temerātio , ōnis, f. (temero), die Verfälschung, Cod. Theod. 1, 32, 1.
intemerātē , Adv. (intemeratus), unverfälscht, Cod. Theod. 15, 5, 3.
intemerātus , a, um (in u. temero), ... ... liberorum corpora, Tac.: Penelope mansit... inter tot iuvenes intemerata procos, Ov.: Sophia... intemeratior cunctis virginibus, Mart. Cap. 1. § 6. – b) ... ... Weines lautere Gabe, Verg.: castra incorrupta et intemerata servare, Tac.
in-ausus , a, um (in u. audeo), ... ... nil intemptatum Selius, nil linquit inausum, Mart.: quid enim per hos dies inausum intemeratumve vobis? Tac.: sciat (animus) nihil inausum esse fortunae, Sen.
... .: puram fidem, Ov.: litem, Amm.: mos vitio gentium temeratus, Amm.: temeratus sanguis, Claud. imp. orat. fr. col. 1. lin. ... ... vol. 2. p. 313, 12 ed. tert. Nipp.): castra temerata, ein durch das Verbrechen des Aufruhrs ...
emo , ēmī, ēmptum, ere, nehmen, u. ... ... Cic. – m. Ang. wem u. wozu? hasta, quam filio militi emerat, Liv.: neque hasce aedes emi mihi neque usurae meae, Plaut.: emit eam ...
sī-ve (altlat. seive) u. s eu ... ... proficiscantur, Caes. – od. m. gemeinschaftlichem Verbum, sive deus sive natura ademerat, Cic.: sive casu sive consilio deorum, Caes.: seu recte seu perperam facere ...