exercitātē , Adv. (exercitatus), geübt, mit Übung, Compar. exercitatius, Sen. ep. 90, 33: Superl. exercitatissime, Arnob. 3, 22.
... Cels.: corpora nostra motu atque exercitatione recalescunt, Cic.: factum est superiorum pugnarum exercitatione, ut etc., Caes ... ... – Plur., huius generis exercitationes, Cels. 1, 1: modicae exercitationes, Cels. 3, 32. ... ... . 2, 79, 1: campestres exercitationes, Suet. Nero 10, 2: exercitationes campestres, Suet. Aug. 83 ...
... tüchtig beschäftigt, facilius (famem fert) inexercitatus quam exercitatus homo, Cels.: exercitatus agris subigendis, Cic. – B ... ... eig.: curis agitatus et exercitatus animus, Cic.: Syrtes exercitatae noto, Hor.: non sane alias exercitatior magisque in ambiguo Britannia fuit ...
exercitātor , ōris, m. (exercito), der Lehrmeister in etw., Plin. 23, 121: agilitatis, Plin. 35, 136.
exercitātrīx , trīcis, f. (Femin. zu exercitator), die Gymnastik, Quint. 2, 15, 25.
in-exercitātus , a, um (in u. exercito), ... ... .: copiae, Nep.: homo non hebes neque inexercitatus, Cic.: diserta quidem sed inexercitata et eiusmodi certaminum rudis Helvidii sapientia, Tac. dial.: cum iidem docti facere illud, indocti inexercitatique non possimus, Quint. – ...
exercitātīvus , a, um (exercito), zur Übung geeignet, facultas, Boëth. Arist. top. 1, 9. p. 667.
exercitāmentum , ī, n. (exercito), das Übungsmittel, die Übung, corporum exercitamenta, Apul. flor. 15: iucunda exercitamenta corporis, Cael. Aur. de morb. chron. 1, 5, 164.
exercitātōrius , a, um (exercito), zur Übung gehörig, basilica, Exerzierhaus, Corp. inscr. Lat. 7, 965.
prae-exercitātio , ōnis, f., die Vorübung, Prisc. praeex. § 34. p. 340, 5 K.: Plur., ibid. § 30. p. 439, 9 K. u. 34. p. 340, 2 K.
prae-exercitāmen , inis, n. = praeexercitamentum, Plur., Prisc. vol. 2. p. 430 lemm. (ed. Keil).
prae-exercitāmentum , ī, n., die Vorübung, Plur., Prisc. vol. 2. p. 405, 11 K.
socio , āvī, ātum, āre (socius), I) vergesellschaften, vereinigen, verbinden, vim rerum cum dicendi exercitatione, Cic.: vitae suae periculum cum alqo, sein Leben mit jmd. wagen, Cic.: sanguinem (Verwandtschaft, Familie), Liv.: gaudia cum alqo, ...
solitus , a, um, PAdi. (v. soleo), ... ... ) adjekt.: alveus, das gew. (eigentliche), Tac.: artes, Ov.: exercitationes, Suet.: honores, Tac.: labor, Ov.: locus, Ov.: ministeria, Plin. ...
vēnātus , ūs, m. (venor), I) das Jagen ... ... dona auxi, Verg.: nympha non venatibus apta, Ov.: illa Romuli proles assiduis venatibus exercitata, Colum.: venatu ali, Plin.: in venatuu, proficisci (v. Löwen), ...
doctrīna , ae, f. (doceo), I) die (wissenschaftliche) ... ... ), Cic.: doctrinam alcis habere, jmdm. Unterricht erteilen, Iustin.: redolere doctrinam exercitationemque puerilem, Cic.: sine doctrina haec credere, Cic.: sine doctrina percipi posse, ...
1. lacertus , ī, m., gew. Plur. lacertī = ... ... eig.: corpora... et colorata et astricta et lacertis expressa sunt, Quint.: lacertos exercitatio expressit, Quint.; vgl. Spalding Quint. 8. prooem. § 19. ...
in-doctus , a, um, nicht unterrichtet, ungelehrt, ungebildet ... ... Cornif. rhet., Cic. u.a.: tiro et indoctus (Ggstz. exercitatus et doctus), Sen.: Themistocles cum in epulis recusaret lyram, habitus est indoctior, ...
recalēsco , caluī, ere (recaleo), wieder warm werden, - erwärmen, cum (corpora) motu atque exercitatione recalescunt, Cic. de nat. deor. 2, 26. – bildl., mens recalescit, Ov.: cineres Thessalici incendii (i.e. proelii) recaluere, ...
con-quiēsco , quiēvī, quiētum, ere, der Ruhe pflegen, ... ... agere, Cic. de fin. 5, 55, od. neque labori se neque exercitationi neque negotiis credere, Cels. 1, 2), videmus, ut conquiescere ne infantes ...
Buchempfehlung
Pan Tadeusz erzählt die Geschichte des Dorfes Soplicowo im 1811 zwischen Russland, Preußen und Österreich geteilten Polen. Im Streit um ein Schloß verfeinden sich zwei Adelsgeschlechter und Pan Tadeusz verliebt sich in Zosia. Das Nationalepos von Pan Tadeusz ist Pflichtlektüre in Polens Schulen und gilt nach der Bibel noch heute als meistgelesenes Buch.
266 Seiten, 14.80 Euro