fīrmātor , ōris, m. (firmo), der Befestiger, conditor disciplinae militaris firmatorque, Plin. ep. 10, 29 (38), 1: missus tamen Drusus, paci firmator, Tac. ann. 2, 46.
fīrmāmen , minis, n. (firmo) = firmamentum, die Stütze, Sen. Herc. fur. 1251: Plur., Ov. met. 10, 491.
Fīrmānus , a, um, s. Firmum.
affirmātē , Adv. m. Superl. (affirmatus v. affirmo), unter Beteuerung der Wahrheit, heilig und teuer, ... ... deo teste promittere alqd, Cic. de off. 3, 104. – Superl., affirmatissime contendere, Gell. 1, 21 lemm., scribere, Gell. 10, 12, ...
fīrmātrīx , trīcis, f. (Femin. zu firmator), die Befestigerin, Coripp. laud. Iustin. 2, 16.
offīrmātē , Adv. (offirmatus), sehr hartnäckig, steif und fest, resistere, Suet. Tib. 25, 2.
offīrmātus , a, um (offirmo), a) standhaft, ... ... usque abitum eius animo forti atque offirmato, Plaut. Amph. 646. – b) im üblen Sinne, eigensinnig, mihi videtur illius voluntas obstinatior et in hac iracundia offirmatior (verbissener), Cic. ad Att. ...
affirmātio , ōnis, f. (affirmo), die Versicherung, ... ... Beteuerung, Bejahung, religiosa, Cic.: constantissima annalium, Plin.: credere affirmationi alcis, Planc. in Cic. ep.: multa affirmatione abnuere, Curt.: affirmationi suae fidem facere, Iustin.: m. folg. Acc. u. ...
īnfīrmātio , ōnis, f. (infirmo), die Entkräftung, ... ... 62. – II) = Ungültigmachung, rerum iudicatarum infirmatio u. infirmationes, Cic. de lege agr. 2, 8 u. 10: infirmationes iudicationum, Mart. Cap. 5. § 461.
cōnfirmātē , Adv. (confirmatus), befestigt = fest, in fester Haltung, quod (genus orationis dissolutum) fluctuat huc et illuc nec potest confirmate neque viriliter sese expedire, Cornif. rhet. 4, 16.
affirmātor , ōris, m. (affirmo), der Versicherer, Beteuerer, Ulp. dig. 4, 4, 13 u. Spät. (s. Paucker Spic. p. 284).
offīrmātio , ōnis, f. (offirmo), die Standhaftigkeit, Hieron. epist. 121, 5.
cōnfīrmātio , ōnis, f. (confirmo), die Befestigung, ... ... Sen.: c. Ciceronis, Cic.: confirmatione nostrā egebat, Cic. – b) die Bestätigung, ... ... bes. Cic. de inv. 1, 34; part. or. 27: confirmationem ingredi (antreten), Quint. 4, ...
fīrmāmentum , ī, n. (firmo), das Befestigungsmittel, ... ... , 2: Graeci vincula et firmamenta membrorum νεῦρα dicunt, unde nos quoque Latine nervos appellamus, Gell. 13, ... ... befestigte Himmel, die Feste, das Firmament, Augustin. de ...
cōnfīrmātus , a, um, PAdi. m. Compar. ... ... confirmatus animus, Cic.: sensus rectus et c., Cic.: confirmatiorem alqm efficere, Caes. – III) ... ... in quibus (litteris allatis) erat confirmatius idem illud, Cic.: quod eo confirmatius erit, si etc., Cic.
cōnfīrmātor , ōris, m. (confirmo), der Bestätiger, I) = der Gewährleister, pecuniae, Cic. Clu. 72. – II) = der Bekräftiger, Bewahrheiter, c. sententiae, Lact. 1, 2, 2: erroris, ...
affirmātīvē , Adv. (affirmativus), versichernd, bejahend (Ggstz. negative, dubitative), Prisc. 18, 92 u.a. spät. Gramm.
cōnfīrmātrīx , trīcis, f. (Femin. zu confirmator), die Bestätigerin, Gewährleisterin ... ... Vict. art. rhet. 4. § 2 (wo die Hdschr. confirmatrix, Orelli u. Halm confirmatio); vgl. du Rieu sched. Vatic. p. 147. ...
cōnfīrmātīvē , Adv. (confirmativus), versichernd, Tert. adv. Marc. 4, 41. Prisc. 18. § 99. 101. 114.
affirmātīvus , a, um (affirmo), versichernd, bejahend, Diom. 396, 15. Isid. 2, 21, 21.
Buchempfehlung
Beate Heinold lebt seit dem Tode ihres Mannes allein mit ihrem Sohn Hugo in einer Villa am See und versucht, ihn vor möglichen erotischen Abenteuern abzuschirmen. Indes gibt sie selbst dem Werben des jungen Fritz, einem Schulfreund von Hugo, nach und verliert sich zwischen erotischen Wunschvorstellungen, Schuld- und Schamgefühlen.
64 Seiten, 5.80 Euro