generōsus , a, um (genus), I) edel, 1 ... ... . Beschaffenheit, v. Menschen, Cic. u.a.: generosior petitor, Hor.: fortissimum quemque generosissimum (existimo), Sall. – v. Tieren, sues, von ...
nāvo , āvī, ātum, āre (navus), etw. rührig ... ... in palatio, Amm. 19, 5, 2: diligens opera navabatur exstingui Silvanum ut fortissimum perduellem, Amm. 15, 5, 19: navabatur opera diligens nequi Romanam rem ...
com-moneo , uī, itum, ēre, bei sich bedenken lassen ... ... auctoritates) te oblivisci laudis domesticae non sinant, quae te noctes diesque commoneant fortissimum tibi patrem... fuisse, Cic. I. Verr. 52 (vgl. Cic. ...
bellātor , ōris, m (bello) = πολεμιστής (Gloss.), der ... ... ut etc., Vell.: voluisse (L. Metellum) primarium bellatorem esse, optimum oratorem, fortissimum imperatorem, Plin.: multitudo bellatorum inbellium, Tac. – scherzh. v. einem ...
pīgneror , ātus sum, ārī (pignus), pfänden, zum Pfande ... ... , 621. – II) zu seinem Eigentume machen, verbindlich machen, Mars fortissimum quemque pignerari solet, Cic.: fidem militum praemio, Suet.
prae-video , vīdī, vīsum, ēre, I) schon zuvor ... ... legissent, Tac. ann. 12, 63. – b) geistig: quisque quasi fortissimum amplectitur, cum ab alio dictum est quod ipse praevidit, was er selbst ...
in-validus , a, um, schwach (Ggstz. ... ... ac debilitate pedum, Tac.: invalidus vulnere, Tac.: invalidissimum urso caput, quod leoni fortissimum, Plin. – m. Genet., non invalidus virium, Dict. 6, ...