fulgurio , īvī, īre (fulgur), blitzen, fulgurivit Iuppiter, Naev. tr. 14.
fulgurītus , a, um (fulgur), vom Blitze getroffen, ... ... Stowasser schlägt in Wölfflins Archiv 1, 121 vor fulguritantem): eum locum esse fulguritum, Varro LL. 5, 150: v. ... ... , 6. – subst., fulgurītum, ī, n., ein vom Blitze getroffener Gegenstand, ...
fulgurītor , s. fulgurātor.
fulguriātor , s. fulgurātor.
... , Serv. Verg. Aen. 3, 359. p. 405, 30 Thilo: fulguriator, Corp. inscr. Lat. 11, 6363: fulgoritor, Lucil. sat. 26, 74 Müller (Marx liest 644 fulguritarum). – II) der Blitzdeuter (ein Haruspex, der ...
fulgurātus , a, um (fulgur), vom Blitze getroffen, subst., fulgurāta, ōrum, n., vom Blitze getroffene Gegenstände, omnibus fulguratis odor sulphuris inest, Sen. nat. qu. 2, 21, 2. Vgl. fulguritus.
trānscursus , ūs, m. (transcurro), I) eig.: 1) ... ... . 2, 7, 1. – 2) das Vorbeilaufen, Vorbeifahren, fulguris, Suet. Aug. 90: si (sol) in transcursu (lunam) strinxit, ...
dis-cerno , crēvī, crētum, ere, absondern, trennen, ... ... discretus in ostia Nilus, Ov.: quod moenibus cingebatur, ita repente atrā nube coopertum fulguribusque discretum est, ut etc., von Blitzen zerteilt, durchzuckt, Tac.: v ...
co-operio (cōperio), peruī, pertum, īre (con u. ... ... omne velut nube locustarum coopertum, Liv.: quod moenibus cingebatur repente ita atrā nube coopertum fulguribusque discretum, ut etc., Tac. – b) übtr., Partiz. coopertus, ...