... den Kämpfenden eingenommene Stellung, stare in gradu, Ov.: de gradu, stehenden Fußes (fechten usw. ), Liv ... ... , gradus cognationis, Sen. rhet.: ex gradu hereditario, Inscript.: gradus a consortio coniugii exceptus, ... ... iam deficientis affinitatis gr., Plin. pan.: necessitudinum gradus, Cic.: ille gradu propior sanguinis, Ov.: ...
gradior , gressus sum, gradī ( aus *gradhior), Schritte machen, schreiten, einherschreiten ( ... ... 6, 37, 11: arduum magis et angustum gradiantur iter, Sulp. Sev. app. epist. 2, 10 ... ... v. Lebl., veris praenuntius ante pennatus graditur zephyrus, Lucr.: clamor foras gradiens, hinausbringendes, Lucr.
Bagrada , ae, m. (Βαγράδας), der ansehnlichste Fluß im Gebiete von Karthago, zwischen Utika u. Karthago mündend, j. Medsjerda od. Mejerda, Caes. b. c. 2, 24 in. u. ...
regrado , (āvī), ātum, āre (re u. ... ... Nov. Theod. 2, 21, 1: usque ad decimum locum regradari, Cod. Iust. 12, 17, 3: sacerdotes, qui peccaverant, regradantur in aedituos et in ostiarios, Hieron. in ...
dē-grado , āvi, āre (de u. gradus), herabsetzen, degradieren, Eccl. u. spät. ICt.
gradātio , ōnis, f. (gradus), I) die Errichtung der Stufen, Stufenerhöhung, scalarum, Vitr. 5, 3, 3. – II) = κλιμαξ, die Steigerung im Ausdrucke, eine Redefigur, wo immer das vorhergehende Wort wiederholt ...
Grādivus , ī, m. (nach Walde umbrischen Urspr.), der ... ... Aen. 3, 35; 10, 542: u. subst., magnus Gradivus, Ov. met. 6, 427: bl. Gradivus, Ov. fast. 2, 861. Mart. Cap. 1. § 4 ...
2. gradilis , e (gradus), I) Stufen habend, templum Genii, Amm. 23, 1, 6. – II) an den Stufen (der Bäckerläden) verteilt, panis, Cod. Theod. 14, 17, 2 sqq. ...
gradātim , Adv. (gradus), I) Schritt für Schritt, Cic. u.a. – II) stufenweise = nach und nach, Cic. u.a.
regrador , āri (re u. gradus), zurückschreiten, eine rückgängige Bewegung machen, Chalcid. Tim. 74. 83. 85. 86.
1. gradātus , a, um (gradus), abgestuft, stufenartig, corticum pollices, Plin. 13, 29: buxus, Plin. ep. 5, 6, 17.
1. gradilis , e (gradior), schreitbar, gressio, Pacuv. Paul. 5. p. 281 R. 2 (die Hdschrn. gradibilis).
2. gradātus , ūs, m. = gradatio no. II (w. s.), Iul. Rufinian. de schem. lex. 19.
gradālis , e (gradus), Schritt für Schritt, pugna, Diom. 477, 16.
gradārius , a, um (gradus), Schritt für Schritt gehend, equus, Lucil. 476: pugna, ... ... 20. – übtr., Cicero quoque noster, a quo Romana eloquentia exsiluit, gradarius fuit, ging im Schritt, Sen. ep. 40, 11.
gradiculī , ōrum, m. (Demin. v. gradus, eig. die Stüfchen) = κλιμαξ, die Steigerung im Ausdruck (s. gradātiono. II), Aquil. Rom. 40.
con-gradus , a, um, von gleichem Schritte, gleichlaufend, Avien. Arat. 1239.
prae-grado , āre (prae u. gradus), vorhergehen, Pacuv. tr. 48.
dēgradātio , ōnis, f. (degrado), die Herabsetzung, Degradation, Augustin. c. Crescon. gramm. 3, 48 u.a. Eccl.
2. regradātio , ōnis, f. (regrador), das Zurückschreiten, der Rückgang, Rücklauf (Ggstz. processus), als astron. t. t., Chalcid. Tim. 74 u. 83: Plur., Chalcid. Tim. 77 ...
Buchempfehlung
Der Schluß vom Allgemeinen auf das Besondere, vom Prinzipiellen zum Indiviudellen ist der Kern der naturphilosophischen Lehrschrift über die Grundlagen unserer Begrifflichkeit von Raum, Zeit, Bewegung und Ursache. »Nennen doch die Kinder zunächst alle Männer Vater und alle Frauen Mutter und lernen erst später zu unterscheiden.«
158 Seiten, 8.80 Euro