inhūmānātio , ōnis, f. (inhumanatus), die Menschwerdung, Cod. Iust. 1, 1, 5 extr. u. 6. § 4.
inhūmānātus , a, um (in u. homo), Mensch geworden, Cod. Iust. 1, 1, 6. § 1.
in-hūmānus , a, um, I) unmenschlich, A) ... ... Menschen unwürdige Äußerung, Cic.: quis inhumanior? Cic.: homo inhumanissimus, Ter. – inhumana securitas, unnatürliche Sorglosigkeit, Tac. hist. 3, 83. – B) ...
vīvo (arch. veivo), vīxī, vīctum, ere (altind. ... ... – m. homog. Acc., vitam tutiorem, Cic.: vitam duram, Ter.: inhumanam vitam, Apul.: mei memineris, dum vitam vivas, Plaut.: vitam, quam tum ...
auris , is, f. (urspr. *ausis, vgl. ... ... Atticorum aures teretes et religiosae, Cic.: tritae aures hominum nostrorum, Cic.: aures tam inhumanae tamque agrestes, Cic.: durae auris homines, Gell.: iudicium aurium superbissimum, Cic.: ...
in-verēcundus , a, um, unsittsam, unbescheiden, unverschämt, ohne ... ... animus, Sall. fr.: frons, Quint.: lepos, Prud.: matrona adversus officiosum salutatorem inhumana potius quam inverecunda sit, Sen. contr. 2, 7 (15), 3: ...