īnsimulātio , ōnis, f. (insimulo), die Beschuldigung, Anklage gegen jmd., criminis, Cic. Verr. 5, 23: probrorum, Cic. Font. 39.
īnsimulātor , ōris, m. (insimulo), der Beschuldiger, Ankläger, Apul. apol. 30. Pacat. pan. 43, 4.
perperam , Adv., unrecht, I) in bezug auf ... ... ), facere, Cic.: iudicare, Cic.: dicere, Ter.: interpretari, Sen.: ita me insimulatam perperam probri esse somniavi, Plaut. – II) in bezug auf die Person ...
ir-reconciliābilis , e (in u. reconcilio), unversöhnlich, m. Dat., insimulatis irreconciliabilis (Herodes), Heges. 1, 40. § 8.
... criminationibus, Vell. – Verginii servus ut percussor insimulatur, Tac. hist. 2, 68. – β) m. folg. ... ... u. Infin., M. Agrii argentarii servus, Alexander A. Fanni servum occīdisse insimulatus est, Val. Max. 8, 4, 1; u. so ...
2. plēcto , ere ( zu plango), strafen, ... ... Abl. des Vergehens »wegen« usw., neglegentiā, Cic.: m. Genet., insimulationis falsae, Apul. – m. Abl. der Strafe, capitis poenā, ...