īn-struo , strūxī, strūctum, ere, I) hinein-, einfügen ... ... – b) übtr.: α) Lebl.: illa exercitatio, quam extremo sermone instruxit Antonius, jene Übung, zu der A. Anleitung gegeben hatte, ...
concubitus , ūs, m. (concumbo), I) das Sich-Niederlegen, zu Tische, quaeris concubitus? wie wir uns lagerten? Prop. ... ... ungeh. Schl., Liv.: turpes pecudum concubitus sequi, Verg.: aliorum animalium concubitus melius instruxit (natura), Sen.