1. invio , āre (in u. via), betreten, Solin. 2, 4.
2. inviō , Adv., s. invius.
inviolātē , Adv. (inviolatus), I) unverletzt, memoriam nostri pie inviolateque servabitis, Cic. de sen. 81. – II) unverletzlich, iusiurandum apud Romanos inviolate sancteque habitum servatumque est, Gell. 6 (7), 18, 1.
... a) v. Pers.: invulnerati inviolatique vixerunt, Cic.: alqm inviolatum dimittere, Vell.: inviolato fallaci nuntio, ohne dem treulosen Boten etwas ... ... Varro: lignum, Sen.: ut statua inviolata maneat, Iustin.: ne quid inviolatum relinqueret, Liv. – v. ...
in-violentus , a, um, nicht gewaltsam, Cassiod. inst. div. litt. 20. Not. Tir. 53, 43.
... forte vigere, Lucr.: ut Dianae Leucophrynae perfugium inviolabile foret, Tac.: quia ignis inviolabile sit elementum, Lact.: lex inv., ... ... (ideae) inviolabiles sunt, Sen. – v. Pers., stolidum vulgus inviolabilem credebat, hielt ihn ... ... wen (= von wem )? materia inviolabilis flammis, Sen.: velut inviolabile telis servabant sacrumque caput, Sil.
inviolābiliter , Adv. (inviolabilis), unverletzlich, unumstößlich, Augustin. serm. 117, 6 u.a. Boëth. de consol. 3, 10. p. 59, 13 Obb.
perfugium , iī, n. (perfugio), die Zuflucht, ... ... .: perfugium portusque supplicii, Cic.: perfugium sibi habebant, Lucr.: ut Dianae Leucophrynae perfugium inviolabile esset, Tac.: alqm excludere a portu (bildl. ) et perfugio, Cic ...
violābilis , e (violo), verletzlich, verletzbar (Ggstz. inviolabilis), d.i. a) was verletzt werden kann, leicht verletzt wird, cor, Ov. her. 15, 79. – b) was verletzt werden darf, numen, Verg ...
invulnerātus , a, um (in u. vulnero), unverwundet, invulnerati inviolatique vixerunt, Cic. Sest. 140.
2. do , dedī, datum, dare (altind. dádā-ti ... ... . Perf. od. Gerundivum, übergeben, darbieten, überlassen, lassen, Caere intactum inviolatumque crimine belli hospitio Vestalium cultisque diis darent, Liv. 7, 20, 7. ...
dūro , āvi, ātum, āre (dūrus), I) tr. A) ... ... Treb. Poll.: durant colles, ziehen sich ganz hindurch, Tac.: haec moles inviolata durat, Curt. – v. Abstr., illis in longum fortissime pugnandi duravit ...
servo , āvī, ātum, āre (avestisch haurvaiti aus * ... ... Cic.: urbem et cives integros incolumesque, Cic.: corpora vestra coniugum ac liberorum vestrorum inviolata, garantiert, Liv. – b) m. abstr. Objj., etwas ...
sat-ago , ere, I) Genüge leisten, befriedigen, ... ... folg. Infin., provenire satagit vir, Commodian. apol. 604: satagite immaculati et inviolati ei inveniri in pace, Vulg. 2. Petr. 3, 14: quantum possunt ...
invius , a, um (in u. via), unwegsam, ... ... inviaque, Liv.: per lubrica atque invia, Curt: iuxta invia ac devia, Liv.: inviō, auf unwegsamer Bahn, Fronto de eloqu. 1. p. 140, 11 ...
religio , ōnis, f. (*religo, ere, wov. religens), ... ... Heiligkeit, einer Pers., deorum religio et sanctimonia, Cic.: magistratus religione inviolati, Cic.: magnam possidet religionem paternus maternusque sanguis, Cic. – eines Ortes, ...
im-mōtus , a, um (in u. moveo), ... ... mens immota manet, Verg.: felicis animi immota tranquillitas, Sen.: constantia libera est, inviolabilis, inconcussa, immota, Sen.: si mihi non animo fixum immotumque sederet (der ...
1. augustus , a, um, Adi. m. Compar. ... ... quodam sancto augustoque fonte nostra omnis manabit oratio, Cic.: augusti tota (insula) atque inviolati soli, Liv.: aug. sedes, v. Bienenstocke, Verg. – II) ...
polliceor , citus sum, ērī (por = pro u. liceor ... ... od. m. bl. Coniunctiv: statua non modo ut ponatur, verum etiam ut inviolata maneat pollicetur, Iustin. 9, 2, 12: saepe erat senatui pollicitus... discederet ...
Buchempfehlung
Das Trauerspiel erzählt den letzten Tag im Leben der Königin von Georgien, die 1624 nach Jahren in der Gefangenschaft des persischen Schah Abbas gefoltert und schließlich verbrannt wird, da sie seine Liebe, das Eheangebot und damit die Krone Persiens aus Treue zu ihrem ermordeten Mann ausschlägt. Gryphius sieht in seiner Tragödie kein Geschichtsdrama, sondern ein Lehrstück »unaussprechlicher Beständigkeit«.
94 Seiten, 5.80 Euro