invītātor , ōris, m. (invito), der Einlader, a) übh.: Christus aeternae, non longae vitae invitator, Tert. adv. Marc. 4, 25 extr. – b) der ...
invītātōrius , a, um (invito), die Einladung betreffend, Einladungs-, operatio, Tert. de anim. 57: scripta, Hieron. epist. 14, 1: liber, Gennad. de script. eccl. 13.
invītātrīx , trīcis, f. (Femin. zu invitator), die Einladerin, einladend, Symm. epist. 1, 59 in. Cassiod. var. 9, 38, 4.
1. invīto , āvī, ātum, āre, höflich auffordern, einladen ... ... Att. 13, 2 a , 2: missas (esse) legationes ad Germanos eosque invitatos, uti ab Rheno discederent, Caes. b. G. 4, 6, 3: ...