perlubēns (perlibēns), entis (perlubet), etwas sehr gern tuend oder sehend, ausculto perlubens, Plaut. trin. 780 u. 1041: in quibus me perlibente (was mir sehr lieb ist) Servius allisus est, Cic. ad Q ...
libēns u. lubēns , entis, Abl. ente u. entī, PAdi ... ... willigem Herzen der Griechen, Cic.: me libente eripies mihi errorem, Cic.: lubens faxim, Ter.: simulatione magis quam libens, Tac. – II) übtr., ...
libenter u. lubenter , Adv. (libens, lubens), gern, mit Vergnügen (= mit Lust, Neigung, mit Behagen, Wohlbehagen; oft verb. facile et libenter, libenter et facile), cenare, Cato: lib. uti verbo Catonis, Cic.: aberat ...
libentia od. lubentia , ae, f. (libens od. lubens), die Fröhlichkeit, das Vergnügen, die sinnliche Lust, Plaut. Stich. 276. Serv. Verg. Aen. 1, 720: Plur., Plaut. ...
Libentīna u. Lubentīna , ae, f. (libens, lubens), ein Beiname der Venus, als Göttin der sinnlichen Lust, Varro LL. 6, 47. Varro LL. fr. bei Non. 64, 14. Cic. de nat. deor. 2, ...
per-libēns , - benter , s. perlubēns, perlubenter.
perlubenter (perlibenter), Adv. (perlubens), sehr gern, mit großem Vergnügen, Cic. ep. 7, 14, 2; ad Att. 8, 14, 2 u.a.
itus , ūs, m. (eo), das Gehen, ... ... u. Rückkunst, Suet. (vgl. Poenino pro itu et reditu votum solvit lubens merito, Corp. inscr. Lat. 5, 6875: pro salute itus ac reditus ...
at-que u. ac (letzteres in der klass. ... ... pectore? CH. Atque acidissimi, Plaut.: Fugin hinc? B. Ego vero, ac lubens, Ter.: rem difficilem (di immortales) atque omnium difficillimam, Cic.: alii intra ...
biennium , ī, n. (bis u. annus), ein Zeitraum ( eine Zeit, Frist ) von zwei ... ... – quam ego biennio (nach zwei J.) postquam hinc in Ephesum abii conspicio lubens, Plaut. Bacch. 170 sq.
ausculto , āvī, ātum, āre (auris), I) bei etw. ... ... seni auscultare? Ter. adelph. 906. – m. Acc., ego hunc ausculto lubens, Plaut. aul. 496: populum, Catull. 67, 39. – II) ...