1. prō! ( nicht proh) Interi. zum Ausdruck der Verwunderung u. der Klage, o! ach! pro di immortales! Cic.: pro deorum hominumque fidem! Cic., od. pro deûm immortalium ...
secta , ae, f. (sequor), die Folge = die ... ... I) im allg.: sectam meam exsecutae, Catull.: eorum sectam sequuntur multi mortales, Naev. fr.: nos, qui hanc sectam rationemque vitae re magis quam verbis ...
obsecro (opsecro), āvī, ātum, āre (ob u. sacro ... ... was ihm heilig ist-, um Gottes willen-, inständigst bitten, anflehen, pro di immortales, obsecro vostram fidem, Plaut.: quod, multis lacrimis cum eum oraret atque obsecraret ...
... is, n., Sterbliches, Vergängliches, quicquid mortale creamus, Ov.: mortale immortali propinquare non potest, Lact. – 2) ... ... v. einem Redner, Quint.: Ggstz., amicitiae immortales, mortales inimicitiae esse debent, Liv. 40, 46, 12: neque ...
per-doceo , docuī, doctum, ēre, ausführlich lehren, -unterrichten ... ... . 1, 1, 8: m. dopp. Acc., si quid Apollo utile mortales perdocet ore meo, Ov. rem. 490: tabula est aëna, quae te ...
mūnifico , āre (munificus), beschenken, tacitā mortales salute, Lucr. 2, 625.
vīvācitās , ātis, f. (vivax), I) das zähe ... ... kraftvolles Alter, Val. Max.: tantae multitudinis, Plin. ep.: Plur., immortales vivacitates ignium, Apul. de mund. 2 extr. – II) die ...
capitātus , a, um (caput), mit einem Kopfe versehen, a) v. leb. Wesen: fieri (mortales) capitati ab utraque parte potuerunt, Iulian. bei Augustin. opp. imperf. c. Iulian. 5, 15. – b) v. ...
amarantus , ī, m. (ἀμάραντος, unverwelklich), Amarant, Tausendschön, Samtblume ... ... 33. Ov. fast. 4, 439. Plin. 21, 47: Plur., immortales amaranti, Col. poët. 10, 175.
il-lētālis , e (in u. letalis), unsterblich, ewig, Gloss.: Plur. subst. inletales = immortales, Gloss. V, 601, 58.
per-gnārus , a, um, sehr kundig, locorum, Sall. hist. fr. 4, 1 (22): magia colendi eos (immortales) ac venerandi pergnara, Apul. apol. 26.
... od. außerordentlichen, Planc. in Cic. ep.: amicitiae immortales, inimicitiae mortales esse debent, Liv.: opera edere immortalia, Liv.: quae (pugna Leuctriaca) ... ... 7), 13. – Adv., immortale virens, Val. Flacc. 7, 362: immortale tumens, Stat. Theb. ...
dentilegus , ī, m. (dens u. lego), der die (ihm ausgeschlagenen) Zähne zusammenliest, dentilegos omnes mortales faciam, ich werde allen die Zähne einschlagen, Plaut. capt. 798.
dissolūbilis , e (dissolvo), auflösbar, zerlegbar, coagmentatio, Cic. de nat. deor. 1, 20: mortale omne animal et dissolubile et dividuum sit necesse est, ibid. 3, 29: u. so Lact. 2, 8, 39; 4, 8, ...
1. genus , eris, n. (geno = gigno, vgl. ... ... divôm genus humanumque, Lucr.: g. humanum, Cic. u.a.: g. mortale, Lucr., immortale, Verg.: omne genus, Ov.: animale g., Lucr.: genus omne animantum, ...
at-texo (ad-texo), texuī, textum, ere, daran-, ... ... esse Graeciae, Cic. de rep. 2, 9: vos ad id, quod erit immortale, partem attexitote mortalem, Cic. Tim. 41. – b) mündlich od. schriftlich anreihen ...
amīcitia , ae, f. (amicus), die Freundschaft ... ... igni perspectae, Cic.: quaerere opes et amicitias, Hor.: amicitias coniungere, Cic.: amicitiae immortales, mortales inimicitiae debent esse, Liv.: conciliare amicitiarum studia (Ggstz. retinere ...
... Cic.: non solum homines, sed etiam deos immortales ad rem publicam conservandam consensisse, Cic. – od. m. in ... ... , Cic. – m. bl. Acc. u. Infin., omnes mortales unā mente consentiunt omnia arma contra illam partem esse capienda, Cic. – ...
1. at , arch. ast , Coni. = ἀτάρ ... ... murmurat, Plaut.: exi foras sceleste! at etiam restitas? Ter.: at per deos immortales quid est quod dici possit? Cic.: at quem hominem, C. Verres, ...
per (altindisch pári, ringsum, griech. περί), Praep. ... ... Liv. 23, 9, 2). – per deos iurare, Cic. – per deos immortales! Cic.: per deos atque homines! Cic.: per deos! Cic. Vgl. ...
Buchempfehlung
Vier Erzählungen aus den frühen 1890er Jahren. - Blumen - Die kleine Komödie - Komödiantinnen - Der Witwer
60 Seiten, 5.80 Euro
Buchempfehlung
Romantik! Das ist auch – aber eben nicht nur – eine Epoche. Wenn wir heute etwas romantisch finden oder nennen, schwingt darin die Sehnsucht und die Leidenschaft der jungen Autoren, die seit dem Ausklang des 18. Jahrhundert ihre Gefühlswelt gegen die von der Aufklärung geforderte Vernunft verteidigt haben. So sind vor 200 Jahren wundervolle Erzählungen entstanden. Sie handeln von der Suche nach einer verlorengegangenen Welt des Wunderbaren, sind melancholisch oder mythisch oder märchenhaft, jedenfalls aber romantisch - damals wie heute. Michael Holzinger hat für den zweiten Band eine weitere Sammlung von zehn romantischen Meistererzählungen zusammengestellt.
428 Seiten, 16.80 Euro