1. innūtrītus , a, um (in u. nutrio), nicht genährt, ohne Nahrung, Cael. Aur. de morb. acut. 1, 17, 177.
2. innūtrītus , a, um, Partic. v. innutrio, w. s.
... Plin.: ciconia nutrit pullos serpente, Iuven.: aper nutritus glande, Hor.: taurus nutritus in herba, Iuven. – b) Lebl., nähren, ... ... a) leb. Wesen: Romae mihi nutriri contigit atque doceri, Hor.: nutritus in armis, Suet. – b) Lebl.: silvam, ...
in-nūtrio , īvī, ītum, īre, in ... ... im Lager erzogen werden, Sil.: so innasci innutririque armis, Sen.: homo innutritus mari Plin. ep.: amplis innutritus opibus, Suet.: innutritus caelestium praeceptorum disciplinis, Vell.: innutritus pessimis (in allen Lastern), Tac.: certis ingeniis inmorari et innutriri ( ...
Arīōn (auf Inschr. Arīo), onis, Akk. onem ... ... , 34, 37: Adrasteus, Stat. silv. 1, 1, 52: Nereidum stabulis nutritus Arion, Claud. IV. cons. Hon. 553. – III) ein pythagorëischer ...
calēsco , caluī, ere (Inchoat. v. caleo), warm ... ... et e contagibus ignis, Lucr. 6, 279 sq.: iam fomento tenui calescens et enutritus ignis surgebat in flammas, Apul. met. 7, 19: im Bilde v ...