1. obsōno (opsōno), āvī, ātum, āre (ὀψωνεω), ... ... Ter. adelph. 117 u. 964. – / Dep. Nbf. obsōnor , ātus sum, ārī, absol., Plaut. Stich. 681: de suo ...
2. ob-sono , āre, dareinrauschen, alcis sermoni, dareinreden, Plaut. Pseud. 208.
obsōnor , s. 1. obsōno /.
opsōno u. - nor , s. 1. obsōno.
obsōnito (opsōnito), āvī, āre (Frequ. v. obsono), schmausen, centenis, Cato oratt. 27. fr. 1 (bei Fest. 201, 33).
obsōnātor (opsōnātor), ōris, m. (obsono), der Einkäufer (von Fleisch, Zugemüse usw.) für die Küche, Plaut. mil. 667. Sen. ep. 47, 8. Corp. inscr. Lat. 6, 5353 u. 6, ...
obsōnātus (opsōnātus), ūs, m. (obsono), der Einkauf für die Küche, Plaut. Men. 277 u. 288; truc. 740.
obsōnātio , ōnis, f. (obsono), der Einkauf für die Küche, Donat. Ter. Andr. 2, 2, 32.
ambulo , āvi, ātum, āre (Demin. v. ambio), ... ... ergehen, spazieren gehen, abiit ambulatum, Plaut.: tu otiosus ambulas, Cato fr.: obsono ambulando famem, Plaut.: in hortis cum Galba, Cic.: in litore, Cic.: ...