mōs , mōris, m. (vgl. μῶμαι, μῶσθαι), der ... ... Cic.: u. alci mos est m. folg. Genet. Gerund., quibus peractis morem sibi discedendi fuisse, seien sie allemal auseinander gegangen, Plin. ep. ...
1. opus , eris, n. ( altindisch äpaḥ, das ... ... pro me opus facere, Ps. Quint. decl.: fervet opus, Verg.: iustis operum peractis, Colum.: omnibus (apibus) una quies operum, labor omnibus unus, Verg. ...
ārea , ae, f. (areo), ein hoch gelegener freier ... ... teritur nostris area maior equis, Ov. fast. 4, 10: vitae tribus areis peractis, Mart. 10, 24, 19: et patet in curas area lata meas, ...
fātum , ī, n. (for, fari), der Ausspruch ... ... Buche des Schicksals geschrieben, Ov. – fatum mihi instat triste, Hor.: bona peractis iungite fata, Hor.: fatorum novorum exempla transi, Iuven.: Ilio tria fuisse fata ...
dē-fungor , fūnctus sum, fungī, mit etw. (einer Verrichtung ... ... mihi dices vivae bene, saepe rogabis, ut mea defunctae molliter ossa cubent, Ov.: peractis quae mos erat praestare defunctis, Sen.: si nullus defunctis sensus superest, Sen.: ...
conventus , ūs, m. (convenio), das Zusammenkommen ... ... .: celeriter omnes conventus percurrere, Hirt. b. G.: conventibus Galliae citerioris peractis in Illyricum proficisci, Caes. – dah. auch die ganze zu einer Kreisversammlung ...
cōnsulātus , ūs, m. (consul), die Konsulwürde, ... ... , Val. Max.: obtinere consulatum una cum salute, Cic.: peracto consulatu, Caes.: peractis quinque consulatibus summa cum gloria, Val. Max.: petere consulatum (auch m. ...