perditio , ōnis, f. (perdo), I) das Verderben, ... ... , 14, 11 u. 4, 18, 32 u.a. Eccl.: perditionem eius meditari, Oros. 2, 5, 5. – II) = ἀπώλεια, ...
perditim , Adv. (perditus), unmäßig, amare, sterblich, Afran. com. 354.
dēperditio , ōnis, f. (deperdo), der Verlust, Fulg. aet. mund. p. 155, 14 Helm.
a-scīsco (ad-scīsco), ascīvī, ascītum, ere (2. ascio ... ... an - od. aufnehmen, I) eig.: collectis undique perditis hominibus, exsulibus omnium civitatum ascitis, receptis latronibus etc., Hirt. b. G.: ...
super-rīdeo , ēre, über etw. lachen, vestrae perditioni, Itala prov. 1, 26 (b. Ps. Cypr. sing. cler. 1).
prōflīgātus , a, um, PAdi. (v. 1. profligo), ... ... heillos, ruchlos, profligati homines, Cic.: tu, omnium mortalium profligatissime ac perditissime, Cic. Verr. 3, 65. – II) von der Zeit, ...
... verliebt, Prop.: perditus luctu, in tiefe Trauer versunken, Cic.: perditi animi esse, aufgebrachten Sinnes, Plaut. – B) moralisch, ... ... , Cic.: mores, Curt.: nequitia, Cic.: nihil fieri potest miserius, nihil perditius, nihil foedius, Cic.: homo perditissimus, Cic.
mōs , mōris, m. (vgl. μῶμαι, μῶσθαι), der ... ... , timidi, perferentes iniuriarum, Cic.: mores nocentissimi, ganz ruchlose, Quint.: mores perditi, Cic.: mores pessimi, Tac.: mores pudici, severi, Plin.: suavissimi, Cic ...
crēdo , didī, ditum, ere (vgl. altind. çrad-dhā ... ... die Zuverlässigkeit, Treue usw.: post amicitiam credendum est, ante amicitiam iudicandum, Sen.: perditissimi hominis est fallere eum, qui laesus non esset, nisi credidisset, Sen. – ...
egēns , entis, PAdi. m. Compar. u. Superl ... ... egentis signa sunt? Cic.: illa egentium contio, Proletarierversammlung, Cic.: egentes ac perditi (Lumpe), Caes. – b) m. Genet., etw. ...
dē-cēdo , cessī, cessum, ere, wegtreten = abgehen ... ... usw. abgehen, abweichen, de officio et dignitate, Cic.: propter hominem perditissimum de officio, Cic.: u. (Passiv unpers.), quā stultitiā et temeritate ...
cōn-flo , āvī, ātum, āre, I) zusammenblasen, ... ... , magnum exercitum, Cic.: exercitus perditorum civium clandestino scelere conflatus, Cic.: ex perditis atque ab omni non modo fortuna, verum etiam spe derelictis conflata improborum manus, ...
pōtātio , ōnis, f. (poto; vgl. Varro LL. ... ... vinolentiae, comessationes, potationes, Vulg. 1. Petr. 4, 3: luxus, potationes, perditiones, Salv. de gub. dei 6, 13, 78. – II) der ...
auxilium , ī, n. (augeo), der Zuwachs, um etw. ... ... evocare alqm ex Africa in auxilium, Suet.: extremum auxilium experiri, Caes.: serum auxilium perditis erat, Liv.: vestri est auxilii m. folg. Infin., Cic. Clu ...
dēfēnsio , ōnis, f. (defendo), die Verteidigung, ... ... (als Gewerbe), Amm.: def. magnifica et praeclara eius, Cic.: def. haec perditissima (ganz heillose), Cic.: tot defensiones, Cic.: accipere defensionem truci vultu, ...
abundāns , tis, Abl. auch abundanti, PAdj. m. ... ... voluptates, Liv.: abundantissimae opes, Boëth.: subst., velut ex pleno et abundanti perditis (tempus), ihr geht damit um, als ob ihr die Hülle u. ...
cōn-scrībo , scrīpsī, scrīptum, ere, I) = συγγράφω, ... ... Nichtbürger in gewisse Klassen verzeichnen, verteilen, Collinam (tribum) novam delectu perditissimorum civium conscribebat, Cic.: cum vicatim homines conscriberentur, decuriarentur, Cic.: decuriasse Plancium, ...