[1717] pisciculus, ī, m. (Demin. v. piscis), das Fischchen, parvus admodum pisc., Plin. 32, 2: pisciculus marinus, Petron. 35, 4: pisciculi parvi, Cic. de nat. deor. 2, 113: pisciculi exultantes, Cic. Acad. 3. fr. Müller: pisciculi minuti, Ter. Andr. 369. Varro r. r. 3, 17, 6. Plin. 32, 109: pisciculi ultro ac citro commeant, Varro r. r. 3, 5, 16: adiciendus est cibo pisciculus vel caro, Cels. 4, 5 (4, 2, 4). p. 127, 11 D.: et habebant pisciculos paucos, Vulg. Marc. 8, 7. – übtr., nos pisciculi, v. den Christen, Tert. de bapt. 1.