... ) eig.: solum proclivum, Varro: via proclivis, Liv.: ex semita proclivi ruit in declive, Liv.: omnia proclivia sunt, facile descenditur, Sen ... ... zu tun, illa facilia, proclivia, iucunda, Cic.: omnia sibi proclivia fore sperabant, Auct. b. ...
prōclīvitās , ātis, f. (proclivis), I) die abschüssige Lage nach vorn, der Abhang, parvula, Auct. b. Afr. 37, 3: Ggstz. declivitas, Chalcid. Tim. 44 D. – II) ...
prōclīviter , Adv. (proclivis), leicht zu tun, Castric. b. Gell. 1, 6. § 6. – Compar. proclivius, s. prōclīve.
prōclīve u. prōclīvī , Compar. prōclīvius, Adv. (proclivis), a) abwärts, abschüssig, proclive volubilis, ... ... de fin. 5, 84: proclivi labi, Cic. Tusc. 4, 42: proclivi detrudi, Auct. b. ... ... , 1. – b) geneigt, quin proclivius hic iras decurrat ad acres, Lucr. 3, ...
sēmita , ae, f. (zu meo), der ... ... Pfad, Nebenweg, I) eig. u. übtr.: a) eig.: proclivis, Liv.: angusta et ardua, Liv.: perangusta, Curt.: angustissimae semitae, Cic.: ...
prōclīvus , a, um, s. prōclīvis.
dēclīvitās , ātis, (declivis), die bergabwärts gehende Lage, ... ... . Amm. 23, 6, 65. Chalcid. Tim. 44 D (Ggstz. proclivitas). – meton., der Gebirgsabhang, emensā declivitate Succorum, Amm. ...
1. lābor , lāpsus sum, lābī (vgl ... ... aus dem Hause und zerfließt, Plaut.: brevitate et celeritate syllabarum labi putat verba proclivius, Cic.: sunt (vitia) in lubrico incitataque semel proclivi labuntur sustinerique nullo modo possunt, Cic. – v. der Rede, ...
fero , tulī, lātum, ferre ( altindisch bhárati, trägt, ... ... daherfährt, Cic.: orator suo iam impetu fertur, wird fortgerissen, Quint.: quia proclivi ad eas perturbationes, non quia semper feruntur, weil sie leicht, nicht weil ...
curro , cucurrī, cursum, ere (currus, vgl. mhd. ... ... currere latā viā, Prop.: ebenso latā viā, Cic.: im Bilde, proclivi currit oratio, venit ad extremum, haeret in salebra, Cic. de fin. ...
vicis (als Genet.; Nom. kommt nicht vor), vicem, ... ... Vergeltung (griech). ἀμοιβή, ἀντίποινα), recito... vicem officii praesentis, Cic.: tanto proclivius est iniuriae quam officio civem exsolvere, Tac.: redde vicem meritis, Ov.: referre ...
prōnus , a, um (prō), vorwärts geneigt, sich vorwärts ... ... pronior erat animus regis, Liv.: nonne hinc apparet, in quid velut pondere suo proclivis et prona sit vitiosa natura? Augustin. de civ. dei 22, 22, ...
1. plānus , a, um (zu Wurzel *pela-, ... ... Quint. – planum facere, deutlich machen, deutlich dartun, fecisti mi ex proclivi planum, was dunkel (undeutlich) war, hast du mir klargemacht, Plaut.: ...
dē-curro , currī u. (selten) cucurrī, cursum, ere ... ... II) übtr., m. ad od. in u. Akk., quin proclivius hic iras decurrat ad acres, Lucr. 3, 311: posse haec liquefacta calore ...
dē-lābor , lāpsus sum, lābī, I) herabgleiten, -fallen ... ... α) im allg., noch im Bilde, cuius in similitudinem dominatus unius proclivi cursu et facili delabitur, Cic.: post, cum id assequi non potuissent, istuc ...
dēclīvis , e (de u. clivus), bergabwärts gehend, ... ... Caes.: per declive viasque praecipites spatio terrae propiore feruntur, Ov.: sopitus ex semita proclivi ruit in declive, Liv.: haec declivia et devexa, diese abfallenden u. ...
facilitās , ātis, f. (facilis), I) passiv = die ... ... die Neigung zu etw., die Anlage (Ggstz. proclivitas, Hang zum Schlechten), s. Cic. Tusc. 4, 28. – ...