cunctanter , Adv. m. Compar. (cunctans), zögernd, ... ... v. Bedächtigen, a) in der Bewegung: c. ab ruinis vici pecus propellere, Liv.: manum c. et pigre proferre, Plin. pan. – b) ...
rota , ae, f. (altind. rátha-ḥ), das ... ... alqd subiectis rotis (auf R.) traicere, Frontin. 1, 5, 7, propellere, Tac. hist. 4, 23: basim subiectis rotis (auf R.) ...
pāsco , pāvī, pāstum, ere (Wurzel pā, pāt, ... ... Hygin.: pecus pastum agere, Varro LL.: sues pastum exigere, Varro: pecora pastum propellere, Liv.: in eo saltu armentum pascere solitus, Liv. – absol. ...
famēs , is, f. (verwandt mit χαίνω), der ... ... sustentare, Caes.: alqā re (cibo u. dgl.) famem depellere, Cic.: propellere, Hor., explere, Cic.: famem ab ore civium propulsare, Liv.: fame interire ...
1. rēmus , ī, m. (altlat. resmus; vgl ... ... utrum panderem vela orationis statim an eam (sc. orationem) ante paululum dialecticorum remis propellerem, Cic. Tusc. 4, 9. – II) übtr., remi, ...
in-hibeo , buī, bitum, ēre (in u. habeo), ... ... ... capesserent proelium, Curt.: eo se inhibitum ac remollitum, quo minus... in praecipitium propelleret, Suet.: inhiberi nullo modo potuit, quin decimare velle perseveraret, Suet.: nec ...
1. com-pello , pulī, pulsum, ere, I) zusammentreiben ... ... hintreiben, einem Punkte zutreiben (Ggstz. expellere, propellere, auch intercludere), 1) eig.: a) leb. Wesen u. ...