2. pugillātio , ōnis, f., die Beförderung von pugillares, eine Art Briefpost, geleitet von einem kaiserl. Prokurator, Corp. inscr. Lat. 14, 2045.
1. pugillātio , s. pugilātio.
pugilātio (pugillātio), ōnis, f. (pugilor), das Kämpfen mit dem Cästus, der Faustkampf, pugillationem exercere, Fulg. contin. Verg. p. 152 M. – Cic. de legg. 2, 38 jetzt pugillatu.