pugillātus , ūs, m., s. pugilātus.
pugilātus (pugillātus), ūs, m. (pugilor), das Kämpfen mit dem Cästus, der Faustkampf, corporum certationes cursu et pugillatu et luctatione curriculisque usque ad certam victoriam circo constitutae, Cic. de legg. ...
pugilātio (pugillātio), ōnis, f. (pugilor), das Kämpfen mit dem Cästus, der Faustkampf, pugillationem exercere, Fulg. contin. Verg. p. 152 M. – Cic. de legg. 2, 38 jetzt pugillatu.