spurius , a, um, I) als n. appellat., von einem unbekannten ... ... . sept. sap. 13 zw. – II) als nom. propr., Spurius, ein röm. Vorname, abgek. Sp., wie Sp. Aelius.
nothus , a, um (νόθος), unecht ... ... (aber von einem gewissen, bekannten Vater, Ggstz. legitimus; hingegen spurius von einem nicht gekannten Vater, s. Spalding Quint. 3, 6, ...
Spurinna , ae, m. (spurius), I) ein berühmter Harusper, der Cäsar vor den Iden des März (15. März) warnte, Cic. de div. 1, 119; ep. 9, 24, 2. Suet. Caes. 81, 2. – II) Vestricius ...
merācius , Adv. im Compar. (meracus), reiner, unvermischter ... ... 33, 18: vinum mixtum m., Scrib. Larg. 170. – übtr., purius, fortius, meracius amare, Sidon. epist. 4, 1, 1.
S. S , s , der achtzehnte Buchstabe des ... ... Sextus: auf Münzen = semissis: ebenso S. od. Sp. = Spurius: S. C. = senatus consultum: S. P. Q. R. = ...
... Catull. – Compar., quam (corporis partem) purius oscularetur, Sen. de ben. 2, 12, 1. – Superl., ... ... 66. – b) rein, hell, blank, splendens Pario marmore purius, Hor. carm. 1, 19, 6. – B) übtr., ...
potis , pote ( altindisch páti-ḥ, Herr, Besitzer, griech ... ... nihil pote supra, nichts kann darüber sein, Ter.: hoc quicquam pote impurius? Cic.: quantum pote, sobald als möglich, Cic. ad Att. 4 ...
im-pūrus , a, um (in u. purus), I) ... ... u. so anus haud impura, ganz nette, ganz ehrenwerte, Ter.: quid impurius, quam retinuisse talem adulteram, Quint.: hic impurissimus, dieser erzgemeine Kerl, ...
dē-faeco , āvī, ātum, āre (de u. faex), ... ... ceteris, Schol. Bern. Verg. georg. 3, 522: unde et caelum et purius et defaecatius ab omni labe peccati est, Ambros. in psalm. 118. serm ...