purpuro

[2094] purpuro, āvī, ātum, āre (purpura), I) tr., purpurfarbig machen, 1) eig.: virides undas, dunkelbraun schillern lassen, Fur. b. Gell. 18, 11, 4: purpurati nimium ocelli, Mart. Cap. 9. § 918: terra purpurata est, wurde purpurrot gefärbt (vom Blute der Märtyrer), Augustin. serm. 300, 2. – 2) übtr., freundlich schmücken, omnia rosis, Apul. met. 6, 24. – II) intr., purpurfarbig-, purpurrot glänzen, tum quae pallet humi, quae frondens purpurat auro ponatur viola, Colum. poët. 10, 101. – Öfter Partic. purpurāns = purpurfarbig, purpurrot, maculae, Vopisc.: violae, Arnob.: stolae, Prud.: corporis cruor, Prud.: p. annus floribus, Auct. pervig. Ven.: agnus de caede purpurans, blutigrotes, Prud.

Quelle:
Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. Hannover 81918 (Nachdruck Darmstadt 1998), Band 2, Sp. 2094.
Lizenz:
Faksimiles:
Kategorien: