2. quoquo , ere, in guten Hdschrn. = coquo, s. Fritzsche Hor. sat. 2, 1, 74.
1. quōquō , Adv., s. quis-quis.
dē-quoquo , s. dē-coquo.
inquoquo , s. in-coquo.
requoquo , s. re-coquo.
quōquō-versus (-vorsus) u. quōquō-versum (-vorsum) , Adv., überallhin, nach allen Seiten (Richtungen) ... ... Nipperd. quaest. Caesar. p. 71 sq. (der im relativen Sinne quoquoversus oder -versum, im absoluten quoqueversus ...
dē-coquo (dēcoco, dēquoquo), coxī, coctum, ere, I) ab-, gar kochen, ... ... cibus naturali calore decoctus, Veget. mul. 1, 40, 1. – / dequoquo, wov. dequoqueretur, Hor. sat. 2, 1, 74 Holder. ...
... hoch, wie teuer) licebunt, Plaut. Men. 1159. – Abl. quoquo, adv., wohin auch nur, Cic.: m. Genet., ... ... wolle, Cic.: quisquis amores aut metuat dulces aut experietur amaros, Verg.: quoquo modo, auf jede, auch unerlaubte Weise, Suet. ...
quōqueversus u. -versum , s. quōquō-versus.
ōro , āvī, ātum, āre (ōs, oris), sich ... ... vela tibi, Verg.: faveas, oramus, Ov.: tum mater orari, hortari, iubere, quoquo modo fugerem, Plin. ep.: orant, suppliciis suis potius saturaret se quam contumeliis ...
cūra , ae, f. (arch. coira aus *coisa ... ... Cic.: liberare alqm curā, istā curā, magnā curā et sollicitudine, Cic.: ut quoquo modo aut liberarem te istā curā aut certe levarem, Cic. – non tamen ...
moveo , mōvī, mōtum, ēre (vielleicht zu altindisch) mīvati, ... ... , Ov.: quāque pedem movi (setze), manat lacus, Ov.: ebenso quoquo vestigia movit, Tibull.: move formicinum gradum, Plaut. – humum saltu, aufrühren ...
verto (archaist. vorto), vertī (vortī), versum (vorsum), ... ... raten u. zu helfen weiß, Ter.: quo se verteret, nesciebat, Cic.: quoquo verteris, wie man es auch drehen u. wenden mag, Cic. – ...
causa (von Cicero u. nach ihm noch von Vergil u. ... ... sit, cur etc., Cic.: cuius rei cum causam quaererem quidnam esset cur in quoquo oratore plurimum esset, ita maxime is pertimesceret, has causas inveniebam duas, Cic. ...
modus , ī, m. (verwandt mit meditor), das absolute ... ... modo? Cic.: quocunque modo, auf alle Art, unter allen Umständen, Prop.: quoquo modo, Plin. ep.: quovis modo (nach freier Willkür) imperare, Prop ...
coquo , coxī, coctum, ere (aus *quequo, altind. ... ... lites creant, Plaut. Poen. 586 sq. – / in guten Handschriften auch quoquo, zB. quoquat, Hor. de art. poët. 186 K. u ...
terra , ae, f. (›das Trockene‹; vgl. τερσαίνω ... ... Cic.: so auch ubicumque terrarum, Cic.: abire quo terrarum possent, Liv.: quoquo hinc asportabitur terrarum, Ter.: migrandum Rhodum aut aliquo terrarum, Brut. in ...
taceo , tacuī, tacitum, ēre ( gotisch ahan, ... ... der Mitteilung Würdiges und Unwürdiges, Hor.: vir Celtiberis non tacende gentibus, Mart.: quoquo pacto tacito est opus, muß es verschwiegen bleiben, Ter.: ebenso ...
specto , āvī, ātum, āre (Frequent. v. specio), ... ... in caelum, Lact. (vgl. Bünem. Lact. 2, 1, 14): quoquo hic spectabit, Plaut.: lumbi sedendo mi oculi spectando dolent, Plaut.: spectatumne huc ...
obvius , a, um (ob u. via), begegnend, ... ... G. im Wege lagen, Nep.: cubiculum obvium soli, Plin. ep.: calvitium quoquoversus obvium, sichtbar, Apul.: quidquid obvium erat (zur Hand war), ...
Buchempfehlung
1843 gelingt Fanny Lewald mit einem der ersten Frauenromane in deutscher Sprache der literarische Durchbruch. Die autobiografisch inspirierte Titelfigur Jenny Meier entscheidet sich im Spannungsfeld zwischen Liebe und religiöser Orthodoxie zunächst gegen die Liebe, um später tragisch eines besseren belehrt zu werden.
220 Seiten, 11.80 Euro