grātēs , Akk. grātēs, Abl. grātibus, f. (gratus ... ... dicere, Verg.: laudes ago gratas gratesque summas, Plaut.: laudes et grates alci habere, Tac.: ... ... .: pro tantis his totque victoriis grates diis immortalibus agere habereque, Liv.: grates referre, Ov., persolvere, ...
crātēs , is, f., s. crātis a. E.
ceratēs , Akk. ēn, m. u. ceratim , indecl. (κέρας), ein griech. Gewicht = 4 scripula, Metrol. scriptt. Lat. vol. 2. p. 100, 2 u. 112, 10: u. = 2 ...
Sōcratēs , is, m. (Σωκράτ ... ... philosophi, Cic.: Xenophon, der Schüler des Sokrates, der Sokratiker, Varro u. Nep.: interrogationes, Quint.: sinus, ... ... Philosophie ergeben, Pers.: cinaedi (mit Bezug auf Alcibiades, den Liebling des Sokrates), Iuven.: alqm Socraticā ...
Euphrātēs , is u. ī u. ae, Akk. ēn, m. (Ευφράτης), I) der Euphrat, ein Hauptfluß im westl. Asien, der in Armenien entspringt u. mit dem Tigris ...
Īsocratēs , is, m. (Ἰσοκράτης), ... ... Plur. subst., Īsocratiī, ōrum, m., die Schüler od. Nachahmer des Isokrates, die Isokratiker, Gell. 18, 8, 1.
Naucratēs , Akk. em, m. (Ναυκράτης), ein griech. Redner, Schüler des Isokrates, Cic. de or. 3, 173. Cic. or. 172 (wo ...
Epicratēs , is, m. (επικρατής), der Übergewaltige, von Pompejus, Cic. ad Att. 2, 3, 1.
Polycratēs , is, m. (Πολυκράτη ... ... (wo Akk. -en). Val. Max. 6, 9. ext. 5: Polycrates tyrannus, Apul. flor. 15. p. 20, 6 H.
Īphicratēs , is, Akk. ēn, m. (Ἰφικρ ... ... 3, 2 u. s. – Dav.: Īphicratēnsis , e, zu Iphikrates gehörig, des J., milites, Nep. Iph. 2, 4.
Timocratēs , Akk. em u. ēn, m. (Τιμ ... ... 1, 93. – Dav. Tīmocratīus , a, um, nach einem Timokrates benannt, timokratisch, metrum, Serv. de cent. metr. 464, 15 ...
Xenocratēs , is, Akk. em u. ēn, m. (Ξενοκράτης), ein Philosoph aus Chalcedon, Schüler Platos, der nach dem Tode des Speusippus die Leitung der Akademie übernahm, Cic. Acad. 1, ...
Menecratēs , is, m. (Μενεκράτης), I) aus Ephesus (Ephesius), ein griech. Dichter, der über die Landwirtschaft schrieb, Varro r. r. 1, 1, 9. – II) ein Freigelassener des ...
Dīnocratēs , is, m. (Δεινοκράτης), griech. Architekt, Zeitgenosse Alexanders des Großen, Vitr. 2. praef. § 1 sqq. Val. Max. 1, 4. ext. 1.
Echecratēs , ae, m. (Εχεκράτης), ein pythagoreischer Philosoph aus Phlius, Zeitgenosse Platos, Cic. de fin. 5, 87. Val. Max. 8, 7. ext. 3.
Arpocratēs , s. Harpocratēs.
Hippocratēs , is, m. (Ἱπποκράτης), ein berühmter Arzt von der Insel Kos, aus der Familie der Asklepiaden (um 436 v. Chr.), Varro r. r. 1, 4, 5. Cic. de or. ...
Pherecratēs , Akk. ēn, m. (Φερεκρά ... ... 934;ερεκράτειος), von einem Pherekrates herrührend, pherekratëisch, metrum, Sidon. epist. 9, 13, 2. ...
Harpocratēs , is, m. (Ἁρποκράτης), ein aus Ägypten in Rom eingewandertes Götterwesen, gew. als Genius des Schweigens betrachtet u. daher im Bilde mit auf den Mund gelegtem Finger ...
catapīrātēs , ae, m., s. catapeirātēs.
Buchempfehlung
Der Teufel kommt auf die Erde weil die Hölle geputzt wird, er kauft junge Frauen, stiftet junge Männer zum Mord an und fällt auf eine mit Kondomen als Köder gefüllte Falle rein. Grabbes von ihm selbst als Gegenstück zu seinem nihilistischen Herzog von Gothland empfundenes Lustspiel widersetzt sich jeder konventionellen Schemeneinteilung. Es ist rüpelhafte Groteske, drastische Satire und komischer Scherz gleichermaßen.
58 Seiten, 4.80 Euro
Buchempfehlung
Zwischen 1765 und 1785 geht ein Ruck durch die deutsche Literatur. Sehr junge Autoren lehnen sich auf gegen den belehrenden Charakter der - die damalige Geisteskultur beherrschenden - Aufklärung. Mit Fantasie und Gemütskraft stürmen und drängen sie gegen die Moralvorstellungen des Feudalsystems, setzen Gefühl vor Verstand und fordern die Selbstständigkeit des Originalgenies. Michael Holzinger hat sechs eindrucksvolle Erzählungen von wütenden, jungen Männern des 18. Jahrhunderts ausgewählt.
468 Seiten, 19.80 Euro